Podcast: Download (Duration: 7:55 — 9.7MB)
PANALANGIN NG BAYAN
Ika-29 na Linggo sa Karaniwang Panahon (A)
Patnubay sa Misa
Ipinaaalaala sa atin ngayon ang ating tungkuling pambayan at panrelihiyon. Sa pagdarasal natin para sa biyayang mahusay nating magampanan ang mga ito, alalahanin natin sa natatanging paraan ang lahat ng nahihirapan sa pagtupad dito. Maging tugon natin ay:
Panginoon, dinggin mo kami!
Para sa Simbahang panlahat: Nawa maging malaya siyang mag- pahayag at magtaguyod sa mga pagpapahalaga ng Ebanghelyo sa lahat ng lipunang pambayan. Manalangin tayo!
Para sa Santo Papa, ating Obispo, mga kura paroko, at iba pang pinunong panrelihiyon: Nawa matagumpay nila tayong gabayan sa pinakamahusay nating pagtupad sa ating mga tungkuling pambayan at panrelihiyon. Manalangin tayo!
Para sa ating mga pinuno sa pamahalaan at lahat ng iba pang pinunong pambayan: Nawa gabayan nila tayo sa pamamagitan ng kanilang katapatan at karangalan sa pagtupad ng kanilang mga tungkulin sa Diyos at sa bayan. Manalangin tayo!
Para sa ating mga misyonero sa buong daigdig: Nawa itulot ng Diyos na magbunga ang kanilang mga pagsisikap, bigyan sila ng lakas para malampasan nila ang lahat nilang kahirapan, at gantimpalaan sila ng buhay na walang hanggan. Manalangin tayo!
Para sa ating pamayanan: Nawa lahat tayo’y laging makatupad sa ating mga tungkulin bilang mga mamamayang tapat at mabubuting Katoliko, at sa gayo’y makatulong sa pagtatatag ng Kaharian ng Diyos sa lupa. Manalangin tayo!
Tahimik nating ipanalangin ang ating mga sariling kahilingan. (Tumigil saglit.) Manalangin tayo!
Panginoong Diyos, salamat sa paghirang Mo sa amin bilang mamamayan ng aming bansa at kaanib ng Iyong Simbahan. Pagkalooban Mo nawa kami ng higit na pagpapahalaga sa dalawang kaloob na ito at ibayong pananabik na makatulong para sa kapakanan ng dalawang ito sa pamamagitan ng ulirang pagganap sa aming mga tungkulin sa Diyos at sa bayan. Isinasamo namin ito sa ngalan ni Hesus na aming Panginoon.
Amen!
Pages: 1 2
« Sabado, Oktubre 21, 2023
Lunes, Oktubre 23, 2023 »
{ 6 comments… read them below or add one }
Pagninilay: Isang konsepto na pamilyar sa atin ay ang “Separation of Church and State”; ang Pagkahiwalay ng Simbahan at Estado. Maaaring ang interpretasyon ng karamihan dito ay ang hindi pakikialam ng Simbahan sa anumang gawain ng Estado, at ganun rin ang hindi pakikialam ng Estado sa anumang gawain ng Simbahan. Subalit kung titignan natin ang diwa ng batas, tayong lahat ay tinatawag bilang mga mamayan ng mundo at Kristiyanong deboto ng ating pananampalataya. Tayong lahat ay may inaatasang tungkulin sa ating lipunan/daigdig, ganun rin sa ating pananampalataya bilang mga Kristiyanong Katoliko.
Ang ating Ebanghelyo ay ang ating tungkulin bilang mamamayan ng mundo at mamamayan ng Diyos. Palaging naririnig natin ang umiiral na batas na kung tawagin ay “Pagkahiwalay ng Simbahan at Estado”. Ngunit ang pagkaintindi ng iilan ay parang wala raw koneksiyon ang pananampalataya sa takbo ng pamahalaan. Subalit bilang mga totoong tao, tayo ay binigyan ng tungkuling moral upang alamin ang mabuti sa masasama. At tayo rin ay tinawag na ipamalas ang ating tugon sa pagiging mamamayan ng mundo at mamamayan ng Diyos. Narinig natin ang pagsubok ng mga Pariseo at kampo ni Herodes kay Hesus kung dapat nga ba’y magbayad sila ng buwis sa Emperador. Ngunit alam na ni Hesus ang kanilang pagkabitag sa kanya bilang mga oportunista: Kung sasabihin niya ay “Oo”, pagbibintangan siya ng mga Hudyo bilang traydor dahil kumampi siya sa sistema ng Roma. Ngunit kung sabihin naman niya ay “Hindi”, paghahanapan siya ng butas ng mga Pariseo at kampon ni Herodes upang isumbong sa Romano para sa parusang ipapatong sa kanya. Kaya ang ginawa ng Panginoon ay humingi siya ng isang denarii, at ipinakita niya sa kanila ang mukha na nasang salapi. Nang sagutin nila nang tama na ang nasa mukha ay si Cesar, nagbigay siya ng hamon na ibigay nila kay Cesar kung ano ang kay Cesar, at ibigay naman nila sa Diyos kung ano man ay para sa Diyos. Makikita natin dito ang ating tungkulin bilang tao na nasa ilalim tayo ng isang mundo at isang langit. Isang mundo sapagkat saan man tayo’y magpunta, lalung-lalo na karamihan sa atin ay nakatira sa Pilipinas, dapat tayo sumunod sa batas na pinaiiral ng bawat pamahalaan. Isang langit sapagkat tayo’y mga Kristiyanong Katoliko na bininyagan at kinumpilang upang tuparin natin ang ating misyon bilang mga saksi ni Kristo na ipahayag ang kanyang Mabuting Balita. Ang mahalaga rito ay kung paano natin ipinapadama sa bawat tao ang kabutihan at pagmamahal, nang sa gayon ay ipakita rin nila sa iba ang ganyang magandang halimbawa upang magkaroon ng pagkakaisa, kapayapaan, katarungan, katuwiran, at pagmamahal sa ating kapaligiran.
Karamihan sa atin na ang pagkaintindi ng separation of the state and the church ay walang pakialamanan na angmibig sabihin, mind your own business ika nga. Tayong lahat ay mamamayan ng mundo na nakatira na nasasakupan ng batas. Pero huwad natin kalimutam na may papel ang simbahan sa estado na patungkol sa moral at pananampalataya na kung saan bilang Pilipinong Kristyano ay nanghihimasok sa lipunan para sa maipamalas ang kabutihan ng bawat Pilipinong Kristyano.
Pagninilay:
Sa ating mga Pagbasa makikita natin ang common na salitang “paghirang o hinirang” o sa ibang salita ay pagtatatalaga/itinalaga na ginawa ng Panginoong Diyos (Ama) at ng Panginoong HesuKristo sa kanilang napiling mga tao na may kakayahang isagawa ang nais Niyang plano.
Ito’y nangangahulugan ng pag-ganap sa mga tungkulin at pagbibigay katuparan sa mga nais ng Panginoon sa sangkatauhan. Tayo’y may kani-kaniyang gampanin sa buhay na hindi pangsariling kapakanan lamang dahil tayo’y nilikha upang gumanap ng misyon para sa Panginoon.
Kung kaya’t nasaan man tayong larangan ay dapat nating tanungin ang ating mga sarili kung natutupad ba natin ang kalooban ng Diyos? Walang maliit o malaking gawain, kung ito’y ginagawa para papurihan ang Pangalan ng Panginoong DIYOS, bilang tunay na mananampalatayang Kristyano…
Amen.
Ang mga pagbasa ay malinaw na pinaabot sa lahat ng nakikimayan sa mundong ito ang kahalagahan ng pagsunod sa batas lalong higit sa batas ng Diyos. Sa unang pagbasa nabanggit na humirang pa ang Diyos ng taga-labas ng Israel sa katauhan ni Ciro para maipakita na wala sa namumuno sa bayang ito ang nagpapahalaga sa batas ng Diyos. Sa kasaysayan ng Israel ay wala ng mapusuan ang Diyos ni isa man sa mga hari na tutugon upang pairalin ang batas ng katarungan, katotohan, at kapayapaan na ninanais ng Diyos sa lupaing ito. Sa pumumuno ni Ciro doon lamang nanumbalik ang mga pananampalataya ng mamayan sa Diyos dahil sa pagiral ng pag-ibig, kapayapaan at katarungan na nagmula sa paggabay ng Espiritu kay Ciro. At pinagtibay pa ito sa sulat ni San Pablo sa mga taga-Tesalonica sa ikalawang pagbasa na kung saan ipinagpapasalamat nina San Pablo at ng kanyang mga kasama sa Diyos ang mga bunga ng kanilang pananampalataya sa pamamagitan ng paggabay sa kanila ng Espiritu. Samakatuwid, ang mga pagsunod sa batas at alituntutunin ng Diyos ay mamumunga itong ng kaayusan sa buhay ng tao.
Una sa lahat ang batas ay nilikha para mapangalagaan ang karapatan ng bawat mamayan sa layunin na mapaganda nito ang kalidad ng pamumuhay ng tao na nakabase sa katarungan, kapayapaan, pagkakaisa, at kasaganaan. Sa Ebanghelyo, ito din ang tinutukoy ni Hesus sa sagot Niya sa mga alagad ng mga Pariseo na ibigay sa Diyos ang para sa Diyos at sa kabilang banda ibigay kay Cesar ang para sa Cesar. Ang pinupunto ni Hesus ay parehong ginawa ng Diyos ang batas ng tao at ang kahalagahan nito kung naka-angkla ito sa pag-ibig. Kung iiral sa batas ang pagmamahal, katarungan, pagkakasundo-sundo, at kapayapaan ginaganap nito ang kalooban ng Diyos at ito ang mahalaga sa lahat ng batas. Ang issue ng separation between the church and the state is since time immemorial ang itinuro ng mga pagbasa ay malinaw dapat pairalin ang batas ng Diyos at ito ay ang pag-ibig. Dapat makita sa bawat isa sa lahat ng nakikimayan sa mundong ito namumuno man o mamayan na may Diyos sa gitna nating lahat.
PARA SA TAO AT PARA SA DIYOS.
Sinabi ni Hesus sa ebanghelyo, “Ibigay ninyo sa Cesar ang sa Cesar, at sa Diyos ang sa Diyos.” May mga bagay na nauukol sa tao, at may mga bagay na nauukol sa Diyos. Kung ating lubos na pagninilayan ang mga katagang sinabi ni Hesus, hindi ba’t mapapaisip tayo? Ano nga kaya ang mga bagay na ukol sa tao?
Kung tutuusin, wala naman talagang bagay ang nauukol sa atin. Lahat ay nauukol sa Diyos, dahil hindi naman natin deserve. Pero dahil mahal tayo ng Diyos, binibigyan nya tayo ng pagkakataong makapag-ukol tayo sa ating sarili at sa kapwa. Nagmamahal tayo sa kapwa, nagmamahal tayo sa pamilya, nagmamahal tayo sa kaibigan, at nagpapahalaga tayo sa mga bagay na nasa daigdig na ito.
Sana’y ang mga bagay na nauukol sa Diyos ay tunay ngang iukol natin sa kanya. Ang kadakilaan, oras, sarili at pagsamba ay mga bagay na nauukol para sa Diyos. Nais ko ring bigyang diin yaong mga kapatid kong seminarista at mga pari na nagtalaga ng buhay sa Diyos. Sila ay kabilang sa mga nauukol sa Diyos. Huwag nawa natin silang agawin sa Diyos, huwag nawa nating sirain ang kanilang bokasyon, ihandog at ipaubaya natin sila sa Diyos na nagpaubaya rin ng maraming bagay para sa atin.
Ang sa tao ay sa tao at ang sa Diyos ay sa Diyos. Maraming bagay ang iniukol ng Diyos para sa atin, ipagkakait ba natin sa Diyos ang mga bagay na nauukol sa kanya?
(Pagninilay sa ika-29 na Linggo sa Karaniwang Panahon | Taon A – Mateo 22, 15-21)
Mateo 22, 15-21
This passage illustrates the wisdom of Jesus in navigating a tricky situation. The Pharisees and Herodians were trying to trap him with a political question about paying taxes to Caesar, a question that could potentially alienate him from either the Jewish people or the Roman authorities. Jesus’ response goes beyond a simple answer; it holds profound truths about the balance between our earthly obligations and our spiritual duties.
Recognizing Earthly and Spiritual Obligations: Jesus acknowledges the authority of secular rulers (“Caesar”) and the necessity of fulfilling civic responsibilities. At the same time, he emphasizes the importance of rendering unto God what belongs to God, highlighting the spiritual aspect of human existence.
A Call to Integrity: Jesus’ response showcases his integrity and wisdom. He doesn’t fall into the trap set by the Pharisees but instead gives a thoughtful and balanced answer. As followers of Christ, we are also called to navigate complex situations with integrity and wisdom, always being mindful of our words and actions.
Dual Citizenship: Christians are often described as having dual citizenship—belonging to both an earthly nation and the Kingdom of God. This passage reminds us of our responsibilities in both realms: fulfilling our civic duties while also honoring God through our actions, attitudes, and worship.
Giving to God What is God’s: Just as the coin bore Caesar’s image, we, as human beings, bear the image of God (Genesis 1:27). Thus, the passage prompts us to consider what it means to give ourselves fully to God—our worship, love, obedience, and service.
In your own life, consider the balance between your civic duties and your spiritual responsibilities. How can you maintain your integrity in various situations? How are you honoring God with your life and giving to Him what rightfully belongs to Him? Reflect on these questions and seek to align your actions with the teachings of Jesus.