Podcast: Download (Duration: 8:50 — 6.4MB)
Lunes ng Ika-27 Linggo sa Karaniwang Panahon (I)
o kaya Paggunita kina Obispo San Dionisio at mga kasama, mga martir
o kaya Paggunita kay San Juan Leonardo, pari
Jonas 1, 1 – 2, 1. 11
Jonas 2. 2. 3. 4. 5. 8
Sa tiyak na kamatayan
ako’y ipinagsanggalang.
Lucas 10, 25-37
Subscribe to Awit at Papuri Communications YouTube Channel
Monday of the Twenty-seventh Week in Ordinary Time (Green)
or Optional Memorial of St. Denis, Bishop, and Companions, Martyrs (Red)
or Optional Memorial of St. John Leonardi, Priest (White)
UNANG PAGBASA
Jonas 1, 1 – 2, 1. 11
Ang simula ng aklat ni propeta Jonas
Sa lipi ni Zabulon ay may isang lalaking Jonas ang pangalan. Siya ay anak ni Amitai. Isang araw, sinabi sa kanya ng Panginoon: “Pumunta ka sa Ninive, ang malaking lungsod at pangaralan mo ang mga tagaroon sapagkat suko na sa langit ang kanilang kasamaan.” Sa halip na sumunod, ipinasiya ni Jonas na magtago sa Tarsis sapagkat inaakala niyang malayo na iyon sa Panginoon. Kaya, nagtungo siya sa Joppe at humanap ng barkong papunta sa Tarsis. Nang maibigay niya ang kaukulang upa, sumakay siya sa bapor, kasama ng mga tripulante. Ngunit nang sila’y nasa laot na, nagpalitaw ng malakas na bayo ang Panginoon. Anupat halos mawasak ang barko. Dahil dito, sinidlan ng matinding takot ang mga tripulante kaya bawat isa’y nanalangin sa kanyang diyos. Pagkatapos, inihulog nila sa dagat ang mga kargamento para gumaan ang sasakyan. Samantala, si Jonas ay mahimbing na natutulog sa isang sulok sa ibabang palapag ng barko.
Nakita siya ng kapitan at ginising, “Hoy, tulog ka nang tulog diyan! Bumangon ka at manalangin sa diyos mo, baka sakaling kaawaan at iligtas sa kamatayan.”
Nag-usap-usap ang mga tripulante, “Magsapalaran tayo, para malaman natin kung sino ang dahilan ng lahat ng ito.” Gayun nga ang ginawa nila at nabunot ang pangalan ni Jonas. Kaya’t siya’y kinausap nila, “Nagsapalaran kami para malaman kung sino ang may kasalanan at ikaw ang nabunot. Ano ba ang ginagawa mo rito? At tagasaan ka?”
“Ako ay Hebreo,” sagot ni Jonas. “Nananalig ako sa Panginoon, ang Diyos ng kalangitan, ang lumikha ng dagat at ng lupa.”
Bago pa ito nangyari, sinabi ni Jonas na pinagtataguan niya ang Panginoon. Kaya sa malaking takot, pahilakbot nilang sinabi kay Jonas, “Napakalaki ng ginawa mong kasalanan!”
Lalong lumakas ang bagyo, kaya si Jonas ay kinausap uli ng tripulante, “Ano ang ibig mong gawin namin sa iyo para pumayapa ang dagat?”
“Ihagis ninyo ako sa dagat sapagkat alam kong ako ang dahilan ng nagngingitngit na bagyong ito,” sagot niya.
Pinipilit sana ng mga tripulante na itabi ang bapor, ngunit wala silang magawa sapagkat lalong lumalakas ang bagyo. At nanalangin sila ng ganito: “Panginoon, nawa’y huwag ninyo kaming parusahan o ibilang na mamamatay-tao sa gagawin namin sa taong ito yamang kayo na rin ang nagpahiwatig ng dapat naming gawin.” Pagkasabi nito, binuhat nila si Jonas at inihagis sa dagat. At bigla itong pumayapa. Dahil dito, sinidlan sila ng matinding takot sa Panginoon kaya’t naghandog sila at namanata sa kanya.
Ang Panginoon naman ay nagtalaga roon ng isang dambuhalang isda. Nilulon nito si Jonas; siya’y nanatiling tatlong araw at tatlong gabi sa tiyan ng isda.
Nang si Jonas ay nasa tiyan ng isda, nanalangin siya.
Kinausap ng Panginoon ang isda, at si Jonas ay iniluwa nito sa dalampasigan.
Ang Salita ng Diyos.
SALMONG TUGUNAN
Jonas 2. 2. 3. 4. 5. 8
Sa tiyak na kamatayan
ako’y ipinagsanggalang.
Nang si Jonas ay nasa tiyan ng isda, nanalangin siya:
Sa tiyak na kamatayan
ako’y ipinagsanggalang.
“Poon, nang ako’y nasa kagipitan,
nanalangin ako sa iyo, at sinagot mo ako;
mula sa kalalimang walang katulad,
ako’y tumawag sa iyo, at dininig mo ako.
Sa tiyak na kamatayan
ako’y ipinagsanggalang.
Inihulog mo ako sa pusod ng dagat:
napadpad ako sa laot ng karagatan at
natabunan ng malalaking alon.
Sa tiyak na kamatayan
ako’y ipinagsanggalang.
Sinabi ko: ‘Nalayo ako sa iyo,
kailan ko kaya makikita uli ang banal mong templo?’
Sa tiyak na kamatayan
ako’y ipinagsanggalang.
Nang maramdaman kong mapupugto
na ang aking hininga, naalaala kita, Poon.
Ako’y dumaing, at narinig mo ako mula
sa iyong banal na templo.
Sa tiyak na kamatayan
ako’y ipinagsanggalang.
ALELUYA
Juan 13, 34
Aleluya! Aleluya!
Bagong utos, ani Kristo,
mag-ibigan sana kayo
katulad ng pag-ibig ko.
Aleluya! Aleluya!
MABUTING BALITA
Lucas 10, 25-37
Ang Mabuting Balita ng Panginoon ayon kay San Lucas
Noong panahong iyon, may isang eskribang lumapit kay Hesus upang siya’y subukin. “Guro,” aniya, “ano ang dapat kong gawin upang magkamit ng buhay na walang hanggan?” Sumagot si Hesus, “Ano ang nakasulat sa Kautusan? Ano ang nababasa mo roon?” Tumugon siya, “‘Ibigin mo ang Panginoon mong Diyos nang buong puso, nang buong kaluluwa, nang buong lakas, at nang buong pag-iisip’; at ‘Ibigin mo ang iyong kapwa gaya ng iyong sarili.’” “Tama ang sagot mo,” wika ni Hesus. “Gawin mo iyan at mabubuhay ka.”
Sa hangad ng eskriba na huwag siyang lumabas na kahiya-hiya, tinanong niya uli si Hesus, “Sino naman ang aking kapwa?” Sumagot si Hesus: “May isang taong naglalakbay buhat sa Jerusalem, patungong Jerico. Hinarang siya ng mga tulisan, kinuha pati damit sa katawan, binugbog at halos patay na nang iwan. Nagkataong dumaan doon ang isang saserdote at pagkakita sa taong nakahandusay, siya’y lumihis at nagpatuloy ng kanyang lakad. Dumaan din ang isang Levita, ngunit tiningnan lamang niya ito at nagpatuloy ng kanyang lakad. Ngunit may isang Samaritanong naglalakbay na naparaan doon. Nakita niya ang hinarang at siya’y nahabag. Lumapit siya, binusan ng langis at alak ang mga sugat nito at tinalian. Saka isinakay ang tao sa kanyang sinasakyang hayop, dinala sa bahay-panuluyan, at inalagaan doon. Kinabukasan, dumukot siya ng dalawang denaryo, ibinigay sa may-ari ng bahay-panuluyan at sinabi, ‘Alagaan mo siya, at kung magkano man ang kakulangan niyan, babayaran ko sa aking pagbabalik.’ Sino ngayon sa palagay mo ang nagpakita ng kanyang pakikipagkapwa sa taong hinarang ng mga tulisan?” tanong ni Hesus. “Ang nagpakita ng habag sa kanya,” tugon ng eskriba. Sinabi sa kanya ni Hesus, “Humayo ka’t gayun din ang gawin mo.”
Ang Mabuting Balita ng Panginoon.
Pages: 1 2
« Linggo, Oktubre 8, 2023
Martes, Oktubre 10, 2023 »
{ 3 comments… read them below or add one }
PAGNINILAY: Siguro marami sa atin ay pamilyar sa talinghaga ng ating Panginoong Hesukristo tungkol sa Mabuting Samaritano. Bago pa man ikinuwento ito, may lumapit na isang dalubhasa sa Kautusan, at tinanong ni Hesus kung ano ang dapat gawin nito upang makamtan ang kaluwalhatian sa langit. Dahil alam ni Hesus na ang lalaking nagtatanong ay isang abugado, binalik niya ang tanong kung ano ang nakasaad sa Kautusan. Sinagot ng lalaki ang 2 mahahalagang utos, at iyan ay ang pagmamahal sa Diyos at sa kapwa. Kaya’t inaanyahan ni Hesus ang lalaki na gawin ang 2 ito upang magbuhay pang habambuhay.
Ngunit nais ituwid ng dalubhasa ang kanyang sarili, kaya tinanong niya kay Hesus kung sino naman ang kanyang kapwa. At dito sinimulan ng Panginoon na ikwento ang Parabula ng Mabuting Samaritano. Makikita natin kung paanong binida ni Hesus ang isang tinuturing na kaaway ng mga Hudyo. Sapagkat ayon sa paniniwala noon, ang mga tanging pinili ng Diyos, at iyan ang mga Hudyo, ay siya lamang raw makakamit ng ganap na kaligtasan. Ang mga Hentil ay itinuturing na mga pagano dahil sa mga pamamaraan ng kanilang pagsambang hindi kailaman nauugnay sa Diyos. Subalit ang hindi nauunawaan ng mga Hudyo sa kapanahunan ni Hesus ay kung paanong niloob ng Diyos na lahat ay mailigtas at maipahayag ang kanyang lubos na pagmamahal sa sangkatauhan. Sa totoo lamang, dating kalahi nila ang mga Samaritano. Nang maghati ang dating pinagisang kaharian ng Israel ni David sa kapanahunan ni Rehoboam, 2 kaharian ang itinatag, ang Israel sa Hilaga, samantala ang Juda sa Timog. At sila’y sinakop din ng mga malalakas na mandirigma mula Asyria at Babilonia, kaya sila’y itinapon sa mga bansang iyon. Nang magtagumpay ang mga taga-Persia, agad nagsibalikan ang mga dating nabihag. Ang mga taga-Juda ay bumalik at pinagisa ang dating nahating kaharian patungo sa isang Israel, ganun rin ang pagtatag ng bagong templo sa taas ng Bundok ng Sion hanggang ito’y pinagandahan ni Haring Herodes. Samantala ang mga dating taga-Israel ay nanatili sa isang rehiyong malapit sa Israel at Asyria, at ginawa nila ang Bundok na Gerizim bilang “tahanang nakikila ang mga diyos”. Kaya’t sila’y nakatira ng Samaria at itinuring ng mga Hudyo bilang kanilang mga kaaway.
Ngunit kung ating mababasa ang parabula ni Hesus, makikita natin na may lalaking pinagnakawan ng mga tulisan habang palakbay siya mula Jerusalem papuntang Jerico. Kaya’t iniwan siya sa daan na halos mamatay. 2 tinuturing na dangal na tao ang dumaan, ngunit ni isa sa kanila ang hindi nagpakita ng malasakit sa lalaki. Makikita natin sa katauhan ng Hudyong pari at Levita ang pagpapahalaga sa mga makamundong tradisyon na kung anumang hawakan nila na patay o parang patay ay paglabag sa batas tungkol sa kalinisan. Ngunit may isang lalaki na bumaba sa kanyang kabayo upang tulungan ang nakalatag na lalaki sa sahig at iangat sa kanyang kabayo, at siya ang Mabuting Samaritano na ang ganyang lahi ay tinuturing bilang kaaway ng mga Hudyo. Siya pa ang nagmalasakit upang idala ang lalaki sa bahay-panuluyan. At binilin niya sa may-ari na alagaan ang lalaking iyon, at babayaran niya kung anuman ang kulang nito. Kaya’t sa huli ay tinanong ni Hesus kung sino sa 3 tauhan ang nararapat sa pagmamahal ng Diyos. Sagot naman ng dalubhasa ay ang taong naipamalas ang awa at malasakit, kaya ito ang naging hamon ng Panginoon na dapat tularan.
Ang pagkilala sa dakilang pagmamahal ng Diyos ay makikita natin na bukas ito sa kahit sinumang taong nais makibahagi sa misyong ito. Tayong lahat bilang mga binyagang Kristiyano ay tinatawag na maging mga Mabuting Samaritano sa ibang tao, lalung-lalo sa mga nangangailangan sa pisikal at espirituwal na pagkakataon. Maaring si Hesus ay katulad rin ng biktima sa daan na nagpapahayag ang kanyang presensiya sa mga dukha at mahihirap upang ating tugunan ang mga ganitong sitwasyon. Higit pa riyan, si Hesus ay ang Mabuting Samaritano na kahit siya ay Diyos ay nagpakababa siya upang iako niya hindi lang ang mga pisikal na mahihirap, kundi tayong lahat na mahihirap sa ating pananampalataya. Makikita natin ang dakilang awa ng Panginoon na ginawa niyang pagalingin ang maraming tao at higit pa dun ay ang pag-aalay ng kanyang buhay sa Krus upang tayo’y maligtas mula sa kasalanan at mamuhay bilang mga anak ng Ama.
Kaya nawa’y sikapin natin na maging mga saksi ng dakilang awa ng Panginoon sa ating araw-araw na pamumuhay sa pakikipagrelasyon sa kanya at sa ating kapwa. Maging nawa tayo’y katulad ng Mabuting Samaritano sa pagtugon sa mga pangangailangan ng bawat taong ating nakikisalamuha.
Sa kasalukuyang panahon, madami tayong napapanuod na mga tumtulong sa mga pulubi, sa mga homeless at sa iba pang nangangailangan ng tulong, mabuti nman ang kanilang ginagawang pagtulong, ang mali lamang ay may video pa ipopost sa social media. Mali ito kung ang pagtulong mo ay hindi bukal sa iyong kalooban, may mali dito kung tumutulong ka upang umani ng papuri. Sapagkat kinuha mo ang iyong gantimpala dito sa lupa. Sinabi ni Hesus na kung ikaw ay maglilimos ay ipagkasikreto ito at huwag sasabihin kahit sa matalik mong kaibigan, dahil kapag ito ay inilihim mo, ang Diyos sa lngit ang magbibigay sa iyo ng gantimpala.
Kapwa
Sino ang aking kapwa?
Tulad ng Hudyo na may isa lahi ang hindi matanggap ng kanilang lipi ang mga samaritano.,ipinapakita ng Panginoon ang hindi pagiging tao ng mga sarili nilang kababayan. Ang mga taong naglilingkod sa simbahan ang ginawa pang halimbawa ng Panginoon. Mga taong lingkod ng templo ang lumagpas sa taong ninakawan at binugbog. Ang tumulong ay ang samaritanong tunuturing nilang walang kaugnayan sa Diyos. Na kamukha rin nilang sumasamba sa templo na ginawa nila sa bundok ng gerazim…at mga hudyo ay sa Jerusalem. sino ang makatao? sino ang maka Diyos? minsan mas makatao pa yung itinuturing nating mga taong walang kaugnayan sa Diyos. Mga taong walang puwang sa puso natin dahil iniisip natin na mas malapit sa Diyos…