Linggo, Hunyo 4, 2023

Pagninilay: Ipinagdiriwang natin ngayon ang Dakilang Kapistahan ng Banal na Santatlo, o mas kilala bilang “Santissima Trinidad” at “Tatlong Persona sa Isang Diyos”. Maraming mga ibang sekta ang palaging nagsasabi sa atin, “O kayong mga Katoliko, wala naman sa Bibliya ang salitang ‘Trinity’ eh. Ni hindi man itinuro ito ni Hesus at ng mga Apostol.” “Kung turo ninyo ‘Tatlong Persona sa Isang Diyos’, eh parang sinasabi ninyo na may tatlong diyos.” Mga kapatid, ang doktrina ng Santissima Trinidad ay tinatawag na “misteryo,” na sa Griyego ay nangunguhulugang “pagtitikom ng bibig”. Ito’y sapagkat hindi maipapakita nang pisikal na paraan ang paliwanag tungkol dito o kaya magsasalita upang ihanap ang mga ebidensiya. Ang doktrinang ito ay tinanggap natin ng buong pananampalataya dahil na rin sa pag-aaral ng ating mga ninuno ng ating Simbahan sa Banal na Kasulatan. Sa katunayan, pinaniniwalaan natin na iisa lamang ang Diyos na ating sinasamba, ngunit ang Diyos na ito ay nagpakita at nakilala sa anyo ng Tatlong Persona: ang Diyos Ama, ang Diyos Anak, at ang Diyos Espiritu Santo. Kaya ang ekwasyon ng Trinity ay “1+1+1=1”, hindi “1+1+1=3”. Pero pa’nong nangyari iyon na tatlong Persona, pero iisa lang ang Diyos? Kaya itinuturo ng ating mga Pagbasa ngayon ang pinakabuod ng doktrinang ito ay “pag-ibig”.
Inilalahad sa ating Unang Pagbasa ang pagtanggap ni Moises ng 2 tablet na yari sa bato. Dito nakasulat ang mga Sampung Utos na magiging batayan ng piniling bayan ng Diyos na tuparin at sundin. Ngunit sa kabila ng mga ito, ipinakita ni Moises sa atin na ang Panginoon ay mahabagin at maawaain. Sa katunayan bago mangyari ito, nagalit ang propeta sa mga tao at sinira ang unang tablet dahil sinasamba nila ang gintong guya. Sa ibang banda, siya’y nakiusap sa Panginoon na huwag wasakin ang kanyang bayang inilikas mula sa pagkaalipin sa Egipto; sa halip ay alalahanin ang mga mabubuting bagay na kanyang ginawa kina Abraham, Isaac, at Jacob. Ito’y patunay na sa Lumang Tipan, kahit nakilala at nabatid ng marami na ang Diyos ay isang malupit at maparusahang Diyos, siya naman ay Diyos na gumagawa ng mabuti at may dalang awa at biyaya. Nilikha niyang mabuti ang lahat ng nilalang sa mundo, ngunit dahil sa kasamaan ng tao, hindi niya pa rin pinabayaan tayo. Kaya sa pagdating ng nakatakdang panahon, isinugo niya sa atin ang kanyang Bugtong na Anak, ang Panginoong Hesukristo. Kaya nga inilalahad ng Ebanghelyo ngayon ang ating paboritong Biblical verse (Cf. Juan 3:16), na tunay na minahal ng Diyos ang mundo, kaya isinugo niya si Hesukristo. Si Hesus ay tunay na Diyos na nagkatawang-tao at mamuhay katulad natin ngunit walang bahid ng kasalanan. Siya’y nagturo at gumawa ng kababalaghan sa harap ng nakaparaming tao. At bilang pagtupad sa dakilang kalooban ng Ama, inialay niya ang kanyang buhay sa Krus at nabuhay na mag-uli upang tayo’y mailigtas mula sa kasalanan at matagumpayan natin ang bawat kasamaan sa pamamagitan ng ating kabutihan. Ang pangako ni Hesus sa atin ay buhay na walang hanggan sa hantungan ng ating mga buhay sa daigdig, at ito’y dapat lang mangyari sa atin sa kalangitan, hindi sa impiyerno. Kaya dapat tayo’y sumamapalataya at umasa sa Diyos at sa kanyang mga dakilang gawain. At tayo’y tinawag na makibahagi sa ating misyon ng pagiging komunidad na nabubuklod sa kanya, kaya nga ipinadala niya sa atin ang Banal na Espiritu Santo na nagpapabanal sa atin sa kanyang pagpapaalab ng apoy ng pag-ibig.
Mga kapatid, ang buhay-Kristiyano ay nakasentro sa Banal na Santatlo. Iisa lang ang Diyos, ngunit ang Diyos ay nagpakita sa atin sa anyo ng tatlong Persona bilang Tagapaglikha (Ama), Tapagligtas (Anak), at Tagapagbanal (Espiritu Santo). Ito’y hindi dahil sa imbetong aral lang ng ating Simbahan, kundi ang pinakabuod ng doktrinang ito at ang Banal na Kasulatan ay pag-ibig. Ipinapaalala sa atin ni San Pablo sa Ikalawang Pagbasa ang tamang kilos bilang mga Kristyano, at iyan ay ang pagkakaisa, pamumuhay nang mapayapa, at pagbabati nang may buong galang at pagmamahal dahil sabi nga sa bawat Pagbati ng Pari sa simula ng Misa: “Ang pagpapala ng ating Panginoong Hesukristo, ang pag-ibig ng Diyos Ama, at ang pakikipagkaisa ng Espiritu Santo’y nawa’y sumainyong lahat” (bersikulong 13). At tuwing ginagawa natin ang Tanda ng Krus, inaala natin ang pag-ibig at biyayang ipinakita ng Diyos na lumalang, nagligtas, at patuloy na nagpapabanal sa atin. Kaya dapat tayo’y mamuhay nang kalugud-lugod sa kanyang paningin sa pamamagitan ng paggawa ng mabuti sa ating mga kapwa, pagkakaisa para sa katotohanan, katarungan at karunungang kanyang hatid, at pagsusunod sa dakilang kalooban ng Diyos.

Reply