Podcast: Download (Duration: 5:48 — 5.7MB)
PANALANGIN NG BAYAN
Disyembre 30
Inialay ng propetang si Ana ang kanyang buong buhay sa paglilingkod sa Panginoon at hindi napagod sa pagsamba sa Diyos sa araw at gabi. Ialay natin sa Ama ang ating mga sariling panalangin.
Panginoon, dinggin mo ang aming panalangin.
o kaya
Diyos ng aming mga pag-asa, dinggin mo ang aming panalangin.
Ang Simbahan nawa’y makapag-alay ng karapat-dapat na pagsamba sa Diyos at maging tapat sa pagdulog sa Diyos ng mga pangangailangan ng mga tao sa pamamagitan ng panalangin, manalangin tayo sa Panginoon.
Ang mga pinuno ng pamahalaan nawa’y makapaglingkod nang lubos sa kanilang mga nasasakupan bunga ng pag-ibig sa Diyos, manalangin tayo sa Panginoon.
Ang mga tinawag sa paglilingkod sa Simbahan nawa’y maglingkod sa Diyos nang buong pagtalima at walang pag-aalinlangan, manalangin tayo sa Panginoon.
Ang mga maysakit at pinag-uusig nawa’y ialay sa Diyos ang mga pagsubok at paghihirap na kanilang dinaranas bilang angkop na pagsamba, manalangin tayo sa Panginoon.
Ang mga yumao nawa’y maihanay sa mga banal at mga anghel sa kanilang pagsamba sa Langit, manalangin tayo sa Panginoon.
Diyos na aming Ama, nilikha mo kami para sa iyo. Tulungan mo kaming parangalan ka sa pamamagitan ng aming huwarang pamumuhay. Hinihiling namin ito sa pamamgitan ni Kristong aming Panginoon. Amen.
Pages: 1 2
« Biyernes, Disyembre 29, 2023
Linggo, Disyembre 31, 2023 »
{ 5 comments… read them below or add one }
Pagninilay: Patuloy pa rin tayo sa masayang pagdiriwang ng Pasko ng Pagsilang ng ating Panginoon. Ngayong ikaanim na araw sa Oktaba ng Kapaskuhan, narinig natin ang kwento ng propetang babae na si Ana. Katulad ni Simeon sa Ebanghelyo kahapon, siya rin ay nasa katandaan, subalit ipinangakong makikita niya ang tanda ng kaligtasan sa pamamagitan ng pagdating ng Mesiyas. Kaya nang masilayan niya ang kagalakan ni Simeon na hawak ang sanggol nina Birheng Maria at San Jose, siya ay nagpasalamat sa Diyos at nagpahayag sa lahat ng nasa templo tungkol sa pagdating ng katubusan para sa bayang Israel. Makikita natin ang grasya ng Panginoon kahit sa mga taong may edad na, na siya’y patuloy na magiging tapat sa kanyang mga pangako. Ganun din sa buong Israel na habang-panahong nanabik sa pagdating ng isang Tagapagligtas, upang si Hesus ay tuparin ang planong pangkaligtasan ng Diyos sa sangkatauhan sa pamamagitan ng kanyang Pagpapakasakit, Pagkamatay, at Muling Pagkabuhay.
Sa huling bahagi ng Ebanghelyo pagkatapos ng pagtatagpo nina Simeon at Ana sa Sanggol na Mesiyas, at ganun na rin ang nakatakdang gawain nina Maria at Jose na ayon sa Kautusan, umuwi ang mga magulang ni Hesus sa Nazareth. At dito rin sinabi na ang sanggol ay lumaki bilang bata na puno ng grasya at karunungan. At alam natin bumalik sila ulit sa templo nang si Hesus ay 12 taon, at bumalik muli sa Nazaret, na mas napuno siya ng grasya at karunungan. Ang tawag dito ng mga iskolar ng Bibliya ay “Nakatagong Panahon” ng ating Panginoong Hesukristo. Wala man nakasulat kung anong nangyari kay Hesus bago ang kanyang Pampublikong Ministeryo, ngunit alam natin na siya’y tumanda nang may karunungan bilang pagsunod sa kalooban ng Diyos Ama at pagiging ulirang anak sa lupa kina Birheng Maria at San Jose.
Mga kapatid, ang Pasko ay isang pagdiriwang ng pagsasaatin ng Diyos bilang Emanuel sa pamamagitan ng kanyang Anak na si Hesukristo, na totoong tao at totoong Diyos. Ito ay isang kwento ng katapatan ng Panginoon sa kabila ng mga tila nga ba’y imposibilidad ng buhay. Kahit sa mga ‘di tanyag na tao o pangyayari gumagalaw ang Diyos sa mga ordinaryong pagkakataon. Kaya ang ating inaasahang pamumuhay ay mahalin ang Diyos at ang mga bagay na kanyang bigay, katulad ng ipinapangaral sa atin ni Apostol San Juan sa Unang Pagbasa. Katulad ng pagmamahal at pagtataguyod ng pamilya sa isa’t isa, tayo rin ay tinatawag na palaging maging tapat sa ating Panginoon, na nagtitiwala sa kanya, at ‘di palaging humahangad ng mga makamundong bagay.
Anno ang aral t hamon ng ating mga pagbasa ngayon?
Sa Unang Pagbasa ay inihatid ang magandang balita na tayo ay ipinapatawad na sa ating mga kasalanan. At inaanyayahan tayong magsimula muli. Magsimula ng talikurang ang mga makamundong bagay na kinahuhumalingan natin lalong lalo na ang pagkahilig sa pita ng laman na panandaliang sarap lamang at kalungkutan ang idudulot sa huli. Ang mga bisyo at iba pang makasanlibutang bagay na galing sa pnunukso ng demonyo ay umpisahan na nating talikura upang tayo ay makapagsimula na muli ng bagong buhay, bagong buhay na may dalang wagas na kaligayahan, walang pangamba, walang takot, walang kalungkutan kapiling si Hesus. Sapagkat ang lahat ng makamundo ay lilips at mawawal ngunit ang pag ibig at Salita ng Diyos ay mananatili magpakailanman.
Sa ating ebanghelyo nman ay tularan natin si Ana na tapat na ngalilingkod, nagmamahal at sumasampalataya sa Diyos. Tinuturuqn din tayo ni Ana ng pagtanggap at hindi pagbitaw sa Diyos kahit sya ay maagang kinuhaan ng mahal sa buhay, hindi sya bumitaw sya sa Diyos at bagkus ay tinanggap at lalo pang pinagtibay ang relasyon sa Panginoon.
Pagninilay ni Jess C. Gregorio sa Mabuting Balita:
Karaniwang tinuturing na nilayuan ng Panginoon ang isang balo na walang asawa at anak sa buhay nuong panahon na iyun sa Israel. Pero sa halip na magdamdam si Ana at magalit sa mundo, ito ay pinuno niya ng malalim na pananampalataya at pananalig sa Diyos. Araw-araw, gabi-gabi, siya ay nag aayuno at nananalangin na siguro ay di naman masyado napapansin ng mga pari sa paligid. Sa idad na 84, ibawas ang 7 taon na siya ay nag asawa at nabalo, muling ibawas ang siguro 14 na taon ng kanyang pagkadalaga, mahigit kumulang na 63 na taon na siya sa ganitong gawi. At sa kanyang ginagawang kabanalan, natanim sa mga tao sa templo ang kakaibang lakas ng pananalig ni Ana na siguro ay nagbibigay ng kakaibang pagkilala at pag galang sa kanya para pakinggan ang mga sinasabi ng isang babaeng sa tingin nila ay pinagtaksilan ng tadhana. Ngunit may lalim at kasiguraduhan, karunungan, at talinhaga mga pahayag niya tulad ng mga propeta. Hindi siya tulad ng mga pari ng templo na maraming sinasabi pero walang dating ang mensahe. Tulad siya ng sanggol na minamatyagan at pinapupurihan niya nuong ito ay lumaki at mangaral- may init at presensiya ng Panginoon sa bawa’t salitang binibitawan. Sumusunog ng puso at umuusig sa maling pamantayan. Ang kasulatang ito ay nagpapatunay na walang pinagtaksilan ng panahon o tadhana. Basta tumuloy lang tayo sa ating pananalig sa Panginoon, isang araw sa ating buhay, masusumpungan natin si Hesus, makikita, mahahawakan. At ito ang pinakamahalagang maaring mangyari kaninuman. Wala ng iba. Hindi ang ating pagpupunyagi, dami ng karangalan, bugkos ng pera, nalikom na yaman, malalaking ari-arian, lakas ng kapangyarihang, lawak ng kaalaman, sakripisyong nagawa, o kahit sa pinagyayabang na dami ng natulungan. Ang lahat ng mga bagay na nabanggit ay mainam lamang kung si Hesus ang nasa ating kabilang kamay. Kung wala siya ito ay pawang pag hahangad ng pansariling katanyagan at kapalaluan. Lahat maiiwanan. Kung wala si Hesus sa kabilang kamay, walang aakay sa atin patungo sa kabilang buhay. Sayang ang lahat ng ating pinag paguran. 63 na taon ang ginugol ni Ana para lang makita, mahawakan, papurihan ang pinakamahalagang katauhan sa kanyang buhay. At sa huli ito ay kanyang nasumpungan. Kung tayo ay si Ana, ilang taon na ba tayong naghihintay? Magpatuloy lang. Darating din ang araw na ito ay makakamtan. Siguraduhin lang natin na ito ang tamang kaligayahan. Sa Ingles, “What Matters Most!”
Pagninilay: Patuloy pa rin tayo sa masayang pagdiriwang ng Pasko ng Pagsilang ng ating Panginoon. Ngayong ikaanim na araw sa Oktaba ng Kapaskuhan, narinig natin ang kwento ng propetang babae na si Ana. Katulad ni Simeon sa Ebanghelyo kahapon, siya rin ay nasa katandaan, subalit ipinangakong makikita niya ang tanda ng kaligtasan sa pamamagitan ng pagdating ng Mesiyas. Kaya nang masilayan niya ang kagalakan ni Simeon na hawak ang sanggol nina Birheng Maria at San Jose, siya ay nagpasalamat sa Diyos at nagpahayag sa lahat ng nasa templo tungkol sa pagdating ng katubusan para sa bayang Israel. Makikita natin ang grasya ng Panginoon kahit sa mga taong may edad na, na siya’y patuloy na magiging tapat sa kanyang mga pangako. Ganun din sa buong Israel na habang-panahong nanabik sa pagdating ng isang Tagapagligtas, upang si Hesus ay tuparin ang planong pangkaligtasan ng Diyos sa sangkatauhan sa pamamagitan ng kanyang Pagpapakasakit, Pagkamatay, at Muling Pagkabuhay.
Sa huling bahagi ng Ebanghelyo pagkatapos ng pagtatagpo nina Simeon at Ana sa Sanggol na Mesiyas, at ganun na rin ang nakatakdang gawain nina Maria at Jose na ayon sa Kautusan, umuwi ang mga magulang ni Hesus sa Nazareth. At dito rin sinabi na ang sanggol ay lumaki bilang bata na puno ng grasya at karunungan. At alam natin bumalik sila ulit sa templo nang si Hesus ay 12 taon, at bumalik muli sa Nazaret, na mas napuno siya ng grasya at karunungan. Ang tawag dito ng mga iskolar ng Bibliya ay “Nakatagong Panahon” ng ating Panginoong Hesukristo. Wala man nakasulat kung anong nangyari kay Hesus bago ang kanyang Pampublikong Ministeryo, ngunit alam natin na siya’y tumanda nang may karunungan bilang pagsunod sa kalooban ng Diyos Ama at pagiging ulirang anak sa lupa kina Birheng Maria at San Jose.
Mga kapatid, ang Pasko ay isang pagdiriwang ng pagsasaatin ng Diyos bilang Emanuel sa pamamagitan ng kanyang Anak na si Hesukristo, na totoong tao at totoong Diyos. Ito ay isang kwento ng katapatan ng Panginoon sa kabila ng mga tila nga ba’y imposibilidad ng buhay. Kahit sa mga ‘di tanyag na tao o pangyayari gumagalaw ang Diyos sa mga ordinaryong pagkakataon. Kaya ang ating inaasahang pamumuhay ay mahalin ang Diyos at ang mga bagay na kanyang bigay, katulad ng ipinapangaral sa atin ni Apostol San Juan sa Unang Pagbasa. Katulad ng pagmamahal at pagtataguyod ng pamilya sa isa’t isa, tayo rin ay tinatawag na palaging maging tapat sa ating Panginoon, na nagtitiwala sa kanya, at ‘di palaging humahangad ng mga makamundong bagay.
PAGNINILAY
Isipin ang kagalakan ni Anna! Sa napakaraming taon ay tapat siyang namuhay sa Templo. Pagkatapos ay dumating ang sandaling ito ng kasiyahan nang nakilala niya na talagang naroroon ang Diyos. May taimtim ba tayong hinihiling sa Diyos? Sa tingin ba natin ay naaantala Siya sa pagsagot? Huwag tayong sumuko! Siya ay tumutugon sa Kanyang sariling oras, na laging tama at pinakamainam na oras. Si Anna ay may sariling kagustuhan. Sa kabila ng kaniyang katandaan, patuloy siyang nananalangin na mabuhay upang makita ang ipinangakong Mesiyas. Ang kanyang kahilingan sa buhay ay nasagot. Ang atin ay tiyak na sasagutin ngunit kailangan nating magtiyaga hanggang sa huli.
Panginoon, nananalangin kami para sa tiyaga sa panalangin upang, tulad ni Anna, kami ay mabuhay upang magpatotoo na ang Panginoon ay hindi nagkukulang. Amen.
***