Podcast: Download (Duration: 9:54 — 7.0MB)
Lunes sa Ika-5 Linggo ng Apatnapung Araw na Paghahanda
Daniel 13, 1-9. 15-17. 19-30. 33-62
o kaya Daniel 13, 41k-62
Salmo 22, 1-3a. 3b-4. 5. 6
Kahit sa daang madilim
Panginoon ko’y kapiling.
Juan 8, 1-11
Subscribe to Awit at Papuri Communications YouTube Channel
Monday of the Fifth Week of Lent (Violet)
UNANG PAGBASA
Daniel 13, 1-9. 15-17. 19-30. 33-62
Pagbasa mula sa aklat ni propeta Daniel
May nakatira noon sa Babilonia na isang lalaking nagngangalang Joakim. Ang asawa niya ay isang babaing bukod sa napakaganda ay may banal na takot sa Diyos. Susana ang pangalan nito, anak ni Hilcias. Pinalaki siya ng kanyang mga magulang ayon sa Kautusan ni Moises.
Napakayaman ni Joakim, at ang bahay niya’y ligid ng malawak at magandang hardin. Karaniwa’y doon nagpupulong ang mga Judio sapagkat iginagalang siya ng lahat. Yaon ang naging tanggapan ng dalawang hukom ng bayan at doon nagpupunta ang mga taong may usapin. Nang taong iyon, nahalal na hukom ang dalawang matanda, at ganito ang sabi ng Panginoon tungkol sa kanila. “Lumabas sa Babilonia ang kasamaan sa katauhan ng dalawang matanda na naglilingkod sa bayan bilang mga hukom.”
Nakagawian na ni Susana ang mamasyal sa hardin ng kanyang asawa pagkaalis ng mga tao upang mananghalian. Araw-araw, siya’y nakikita ng dalawang hukom sa kanyang pamamasyal sa hardin. Nagkaroon sila ng masamang hangarin sa babae. Sa kanilang pagkahibang kay Susana, tinalikuran nila ang pananalangin at kinalimutan ang kanilang katungkulan sa bayan.
At dumating ang pagkakataon. Gaya nang dati, si Susana ay pumasok sa hardin na dalawang abay lamang ang kasama. Napakaalinsangan noon kaya’t naisipan niyang maligo. Wala nang iba pang nasa hardin kundi ang nagkukubling dalawang hukom na nanunubok sa kanya. Sinabi ni Susana sa dalawang abay, “Dalhan ninyo ako ng pabango at langis ng olibo. Pagkatapos ay isara ninyo ang pinto para makapaligo na ako.”
Pagkaalis ng mga abay, mabilis na lumapit kay Susana ang dalawang hukom. “Sarado ang mga pinto at walang makakakita sa atin,” sabi nila kay Susana. “Sabik na sabik kami sa iyo, kaya’t pagbigyan mo na ang aming kahilingan. Pag tumanggi ka, palalabasin naming nahuli ka namin na nakikipagtalik sa isang binata, kaya mo pinaalis ang iyong mga abay.”
Litung-lito si Susana, at napataghoy siya: “Wala akong lusutan. Kung papayag ako sa inyo, ang parusa’y kamatayan. Pag tumanggi naman ako, maghihiganti kayo sa akin. Ngunit yari na ang pasiya ko. Hindi ako makapapayag sa inyong hinihingi. Mamatamisin ko pang lasapin ang tindi ng inyong higanti kaysa magkasala ako laban sa Diyos.” Pagkasabi niyon ay malakas na nagsisigaw si Susana, ngunit sinabayan siya ng dalawang lalaki. Ang isa’y tumakbo sa pinto at binuksan ito.
Narinig sa kabahayan ang ingay sa hardin kaya’t nagmamadaling pumasok ang mga utusan sa pinto sa tigiliran para alamin kung ano ang nangyari roon. Sinabi ng dalawang hukom ang kanilang paratang kay Susana at nabigla sa narinig ang mga katulong. Hindi pa sila nakarinig ng gayong paratang laban kay Susana kung di ngayon.
Kinabukasan, nang magkatipon na sa bahay ni Joakim ang mga tao, dumating ang dalawang hukom. Handa na silang hatulan ng kamatayan si Susana. Sa harapan ng lahat ay ipinag-utos nilang tawagin si Susana, ang anak ni Hilcias at kabiyak ni Joakim. Dumating ang babae, kasama ang kanyang mga magulang, mga anak, at lahat ng kamag-anak. Habag na habag namang nag-iiyakan ang pamilya ni Susana, sampu ng mga taong naroon.
Tumayo ang dalawang hukom, ipinatong sa ulo ni Susana ang mga kamay nila, at ipinahayag ang kanilang mga paratang laban kay Susana. Napatingala na lamang sa langit ang lumuluhang si Susana; sa kaibuturan ng kanyang puso’y nananalig siya sa Panginoon. Ang sabi ng mga hukom, “Naglalakad kami sa hardin nang pumasok ang babaing ito, kasama ang kanyang dalawang abay. Isinara niya ang malaking pinto ng hardin, saka pinaalis ang mga abay. Di nagtagal, lumabas sa pinagkukublihan ang isang binata, at silang dalawa’y nagtalik. Naroon kami sa isang sulok ng hardin. Pagkakita namin sa kanilang ginagawang kasamaan, lumapit kami. Bagaman nakita namin ang lahat, di namin napigilan ang lalaki. Higit na malakas siya sa amin, kaya’t madali niyang nabuksan ang pinto at tumakas. Itong babae ang pinigilan namin at tinanong, subalit ayaw niyang ipagtapat kung sino ang lalaking iyon na katalik niya. Nanunumpa kaming ang aming ipinahayag ay pawang katotohahan.” Sapagkat kinikilala silang matatanda ng bayan at mga hukom pa, pinaniwalaan ng mga tao ang kanilang salaysay at nagkaisang parusahan ng kamatayan si Susana. Dahil dito, malakas at umiiyak na sinabi ni Susana, “Diyos na Walang Hanggan, nalalaman mo po ang lahat ng lihim at nakikita ang lahat ng bagay bago pa mangyari. Alam mo pong walang katotohanan ang ibinibintang nila sa akin. Hindi ko ginawa kailanman ang ipinararatang nila sa akin. Bakit ako kailangang mamatay?”
Dininig ng Diyos ang kanyang dalangin. Nang si Susana ay dinadala na sa pagpapatayan sa kanya, isang binatang nagngangalang Daniel ang malakas na tumutol. “Ayokong mapabilang sa magbububo ng dugo ng babaing ito,” sabi niya.
Tinanong siya ng mga tao, “Ano ang ibig mong sabihin, binata?”
Lumapit sa unahan ang binata at nagpatuloy ng pagsasalita, “Mga Israelita, hangal ba kayo at hinahatulan ninyo ang babaing ito nang di muna sinisiyasat at maingat na sinasaliksik ang katotohanan? Kailangang ulitin ang paglilitis; walang katotohanan ang katibayang inilahad ng dalawang iyan.”
Nagdudumaling bumalik ang mga tao. Sinabi ng mga pinuno, “Daniel, yamang binigyan ka ng Diyos ng karunungang gaya ng sa isang matanda, halika at sumama ka sa amin sa paghatol sa usaping ito.”
Pagkatapos, nagsalita si Daniel, “Paglayuin ninyo ang dalawang hukom at magkahiwalay ko silang sisiyasatin.” Nang mapaglayo na sila, tinawag ni Daniel ang isa at sinabi, “Matandang walang pinagkatandaan! Inilalantad ka na ng maraming kasalanang ginawa mo. Hindi makatarungan ang mga hatol na iginagawad mo; pinarurusahan mo ang walang kasalanan at pinalalaya ang talagang nagkasala. Di ba sinabi ng Diyos: ‘Huwag ninyong parurusahan ng kamatayan ang walang sala?’ Kung talagang nakita mo ang ipinararatang mo sa babaing ito, sabihin mo sa amin: sa ilalim ng anong puno sila nagtatalik nang matutop ninyo?”
Sumagot siya, “Sa ilalim ng punong hati.”
Sinabi ni Daniel, “A, gayun! Buhay mo ang kapalit ng iyong sagot, pagkat ibinigay na ng Diyos sa kanyang anghel ang parusa mo, at hahatiin ka sa dalawa.”
Inilayo siya roon, at ipinatawag ang kanyang kasama. Paglapit nito, sinabi ni Daniel, “Ikaw naman, anak ni Canaan, hindi ka tunay na Judio. Binihag ng alindog ng babae ang iyong isip at inalipin ng kahalayan ang iyong puso. Alam na namin ngayon ang ginagawa mo sa kababaihan ng Israel. Tinatakot mo sila para pagbigyan ang iyong kahalayan. Subalit narito ang isang babae ng Juda na hindi natakot sa iyong kaimbihan! Sabihin mo: sa ilalim ng anong puno ninyo nakita ang inyong pinagbibintangan?”
At sumagot ang matanda, “Sa ilalim ng punong putol.”
“A, gayun!” pakli naman ni Daniel. “Buhay mo ang katumbas ng kasinungalingang ito, pagkat naghihintay na ang anghel ng Diyos upang putulin ka sa pamamagitan ng tabak.”
Dahil dito, nagsigawan sa tuwa ang lahat ng nakasaksi at nagpuri sila sa Diyos sapagkat inililigtas niya ang mga nagtitiwala sa kanya. Binalingan nila ang dalawang hukom matapos patunayan ni Daniel na sila’y nagsisinungaling at nanumpa nang di totoo. Hinatulan silang mamatay. Ayon sa Kautusan ni Moises, ang nagparatang nang di totoo ay siyang lalapatan ng parusang nakatakda sa kasalanang ipinaratang niya. Naligtas nga sa kamatayan ang isang taong walang kasalanan.
Ang Salita ng Diyos.
o kaya: Maikling Pagbasa
Daniel 13, 41k-62
Pagbasa mula sa aklat ni propeta Daniel
Noong mga araw na iyon, ang mga tao ay nagkaisang parusahan ng kamatayan si Susana. Dahil dito, malakas at umiiyak na sinabi ni Susana, “Diyos na Walang Hanggan, nalalaman mo po ang lahat ng lihim at nakikita ang lahat ng bagay bago pa mangyari. Alam mo pong walang katotohanan ang ibinibintang nila sa akin. Hindi ko ginagawa kailanman ang ipinararatang nila sa akin. Bakit ako kailangang mamatay?”
Dininig ng Diyos ang kanyang dalangin. Nang si Susana ay dinadala na sa pagpapatayan sa kanya, isang binatang nagngangalang Daniel ang malakas na tumutol. “Ayokong mapabilang sa magbububo ng dugo ng babaing ito,” sabi niya.
Tinanong siya ng mga tao, “Ano ang ibig mong sabihin, binata?” Lumapit sa unahan ang binata at nagpatuloy ng pagsasalita, “Mga Israelita, hangal ba kayo at hinatulan ninyo ang babaing ito nang di muna sinisiyasat at maingat na sinasaliksik ang katotohanan? Kailangang ulitin ang paglilitis; walang katotohanan ang katibayang inilahad ng dalawang iyan.”
Nagdudumaling bumalik ang mga tao. Sinabi ng mga pinuno, “Daniel, yamang binigyan ka ng Diyos ng karunungang gaya ng sa isang matanda, halika at sumama ka sa amin sa paghatol sa usaping ito.”
Pagkatapos, nagsalita si Daniel, “Paglayuin ninyo ang dalawang hukom at magkahiwalay ko silang sisiyasatin.” Nang mapaglayo na sila, tinawag ni Daniel ang isa at sinabi, “Matandang walang pinagkatandaan! Inilalantad ka na ng maraming kasalanang ginawa mo. Hindi makatarungan ang mga hatol na iginagawad mo, pinarurusahan mo ang walang kasalanan at pinalalaya ang talagang nagkasala. Di ba sinabi ng Diyos: ‘Huwag ninyong parurusahan ng kamatayan ang walang sala?’ Kung talagang nakita mo ang ipinararatang mo sa babaing ito, sabihin mo sa amin: sa ilalim ng anong puno sila nagtatalik nang matutop ninyo?”
Sumagot siya, “Sa ilalim ng punong hati.”
Sinabi ni Daniel, “A, gayon! Buhay mo ang kapalit ng iyong sagot, pagkat ibinigay na ng Diyos sa kanyang anghel ang parusa mo, at hahatiin ka sa dalawa.”
Inilayo siya roon, at ipinatawag ang kanyang kasama. Paglapit nito, sinabi ni Daniel, “Ikaw naman, anak ni Canaan, hindi ka tunay na Judio. Binihag ng alindog ng babae ang iyong isip at inalipin ng kahalayan ang iyong puso. Alam na namin ngayon ang ginagawa mo sa kababaihan ng Israel. Tinatakot mo sila para pagbigyan ang iyong kahalayan. Subalit narito ang isang babae ng Juda na hindi natakot sa iyong kaimbihan! Sabihin mo: sa ilalim ng anong puno ninyo nakita ang inyong pinagbibintangan?”
At sumagot ang matanda, “Sa ilalim ng punong putol.”
“A, gayon!” pakli naman ni Daniel. “Buhay mo ang katumbas ng kasinungalingang ito, pagkat naghihintay na ang anghel ng Diyos upang putulin ka sa pamamagitan ng tabak.”
Dahil dito, nagsigawan sa tuwa ang lahat ng nakasaksi at nagpuri sila sa Diyos sapagkat inililigtas niya ang mga nagtitiwala sa kanya. Binalingan nila ang dalawang hukom matapos patunayan ni Daniel na sila’y nagsisinungaling at nanumpa nang di totoo. Hinatulan silang mamatay. Ayon sa Kautusan ni Moises, ang nagparatang nang di totoo ay siyang lalapatan ng parusang nakatakda sa kasalanang ipinaratang niya. Naligtas nga sa kamatayan ang isang taong walang kasalanan.
Ang Salita ng Diyos.
SALMONG TUGUNAN
Salmo 22, 1-3a. 3b-4. 5. 6
Kahit sa daang madilim
Panginoon ko’y kapiling.
Panginoo’y aking Pastol, hindi ako magkukulang.
Ako’y pinahihimlay sa mainam na pastulan,
at inaakay niya ako sa tahimik na batisan,
binibigyan niya ako niyong bagong kalakasan.
Kahit sa daang madilim
Panginoon ko’y kapiling.
At sang-ayon sa pangako na kaniyang binitiwan
sa matuwid na landasi’y doon ako inaakay.
Kahit na ang daang iyo’y tumatahak sa karimlan,
hindi ako matatakot pagkat ika’y kaagapay;
ang tungkod mo at pamalo ang gabay ko at sanggalang.
Kahit sa daang madilim
Panginoon ko’y kapiling.
Sa harapan ng lingkod mo, ikaw ay may handang dulang,
ito’y iyong ginagawang nakikita ng kaaway;
nalulugod ka sa akin na ulo ko ay langisan
at pati na ang kalis ko ay iyong pinaaapaw.
Kahit sa daang madilim
Panginoon ko’y kapiling.
Tunay na ang pag-ibig mo at ang iyong kabutihan,
sasaaki’t tataglayin habang ako’y nabubuhay;
doon ako sa templo mo lalagi at mananahan.
Kahit sa daang madilim
Panginoon ko’y kapiling.
AWIT-PAMBUNGAD SA MABUTING BALITA
Ezekiel 33, 11
Sinabi ng Poong mahal:
“Di ko nais na mamatay
ang mga makasalanang
nagbabagong-kalooban
upang sila ay mabuhay.”
MABUTING BALITA
Juan 8, 1-11
Ang Mabuting Balita ng Panginoon ayon kay San Juan
Noong panahong iyon, si Hesus ay pumunta sa Bundok ng mga Olibo. Kinaumagaha’y nagbalik siya sa templo. Lumapit sa kanya ang lahat, kaya’t umupo siya at sila’y tinuruan. Noo’y dinala sa kanya ng mga eskriba at ng mga Pariseo ang isang babaing nahuli sa pakikiapid. Pinatayo ito sa harapan nila, at sinabi kay Hesus, “Guro, ang babaing ito’y nahuli sa pakikiapid. Ayon sa Kautusan ni Moises, dapat batuhin hanggang sa mamatay ang mga gaya niya. Ano ang masasabi mo?” Itinanong nila ito upang subukin siya, nang may maisumbong sila laban sa kanya. Ngunit yumuko si Hesus at sumulat sa lupa sa pamamagitan ng daliri. Ayaw nilang tigilan nang katatanong si Hesus, kaya’t sila’y tiningnan niya at sinabi ang ganito, “Sinuman sa inyo na walang kasalanan ang siyang maunang bumato sa kanya.” At muli siyang yumuko at sumulat sa lupa. Nang marinig nila ito, sila’y isa-isang umalis, simula sa pinakamatanda. Walang naiwan kundi si Hesus at ang babaing naroon pa rin sa harapan niya. Tiningnan siya ni Hesus at tinanong: “Nasaan sila? Wala bang nagparusa sa iyo?” “Wala po, Ginoo,” sagot ng babae. Sinabi ni Hesus: “Hindi rin kita parurusahan. Humayo ka, at huwag nang magkasala.”
Ang Mabuting Balita ng Panginoon.
Pages: 1 2
« Linggo, Marso 26, 2023
Martes, Marso 28, 2023 »
{ 4 comments… read them below or add one }
PAGNINILAY: Ipinapahiwatig ngayon ng mga Pagbasa ang awa at katarungan ng Diyos.
Ang mahabang salaysay ng Unang Pagbasa ay tungkol sa awa at katarungan ng Panginoong Diyos kay Susana, ang ama ni Hilkias at asawa ni Joakim. Si Susana ay inaakusahan ng dalawang matatandang hukom na nakikipaglandi sa isang lalaki sa loob ng hardin, subalit ang totoo ay silang dalawa ay may maruruming isip na pagnasain ang magandang babae habang nagliligo ito. Dahil naniwala ang taong bayan sa bintang kay Susana, una nilang hinatulang batuhan si Susana. Samantala siya’y matapat nananalangin para sa kanyang kawalan ng kasalanan. Kaya dininig ng Diyos ang kanyang panalangin at sinugo si Propeta Daniel upang kwestiyonin ang dalawang matatandang hukom na nagmamalinis habang nagbibintang sa dalaga. Isa sa kanila nagsabi na 2 magkaibang puno nakita nilang nakikipaglandi si Susana, subalit inilantad ni Daniel ang kasamaan ng 2 hukom na gusto nila lamang paglaruin ang katawan ni Susana. Kaya sila’y hinatulan ng kamatayan, samantala si Susana ay napatunayang walang sala at pinagpala dahil sa katatagan nito.
Ang Ebanghelyo naman ay isa namang salaysay ng awa at katarungan ng Diyos. Dito makikita natin ang pagtatagpo ni Hesus sa isang babaeng nahuling “nakikiapid”. Marahil iniisip natin na ang babaeng ito ay si Sta. Maria Magdalena, subalit wala pong naibanggit dito sa Ebanghelyo ni hindi rin sa turo ng Simbahan na siya nga ang babaeng nahuling “nakikiapid”. Ang babaeng ito’y dinala ng mga Pariseo at eskriba sa paanan ni Hesus upang pagdesisyunan nito ng Panginoon ang hatol sa kanya. Ayon sa Batas ni Moises, kamatayan sa pamamagitan ng pagbato ang parusa sa mga taong nangangalunya. Subalit alam na ni Hesus ang kanilang intensyon upang tuksuin siya. Kapag sumang-ayon si Hesus na dapat batuihin ang babae, iisipin ng mga tao at kanyang mga tagasunod na sinasalungat niya ang kanyang turo ng pagmamahal at pagpapatawad. Ngunit kapag tumanggi si Hesus na hindi dapat batuhin ito, sasabihin nilalabag niya ang Kautusan ni Moises.
Sa kabila ng banta ng mga pinuno ng Hudyo, batid na ni Hesus ang kanilang mga balak. Sa katunayan, kung nahuli nga nila ang babaeng nakikiapid, nasaan kaya ang lalaking nakasama niya? Kaya nagpatirapa ang Panginoon at nagsulat sa sahig. At siya’y tumindig nang hamunin ang mga tao na kung sino man ang walang kasalanan ay siya munang bumato. At siya’y nagtirapa sa sahig upang magsulat. Ayon sa mga eksperto ng Bibliya, marahil ang sinulat niya sa sahig ay ang mga kasalanan ng mga tao. Kaya sila’y isa-isang nagsialisan, na ang mga matatanda ang unang nagsialis. Makikita natin dito na ang Panginoon ay Diyos ng awa. Ngunit kasabay niyan, siya rin ay ang Panginoon ng katarungan. Nakita natin na ang babae ang naiwang kasama ni Hesus, kaya tinanong nito kung nasaan ang mga taong nambibintang. Tugon ng babae ay “wala” sapagkat hindi siya pinaparusahan ng Panginoon. Kaya ang hamon ni Hesus sa babae ay humayo at huwag nang magkasala.
Bagamat napagbintangan ang babae na nakikiapid, batid ni Hesus ang pagkatao niya, katulad ng pagkaalam niya sa kasalanan ng mga tao, lalung-lalo na ng mga Pariseo at eskriba. Makikita natin ang ang ating Diyos ay kapwa mahabagin at makatarungan.
Mula sa dalawang pagbasa, dalawang aral ang maaari nating matutuntunan:
1.) Ang ating paninindigan para sa katotohanan ay isang gantimpala na hindi tayo’y ipapahamak ng kasamaan, kundi mananaig ang kabutihan dahil ang Diyos ay may awa sa inaapi at katarungan para sa tamang pamumuhay.
2.) Ang ating pagkukulang at pagkakasala sa buhay ay hindi dapat hanggang pag-amin na tayo’y “tao lamang”, kundi ito’y maging paraan upang hingin natin ang kanyang awa na patawarin tayo at ang kanyang katarungan mula sa ibang tao na itama ang bawat pagkakamali.
Ang katuruan ng mga pagbasa ay patungkol pa din ito sa mga katuruan ni Moises na sa pagdating ni Hesus bilang Mesiyas ay pinagtibay nya ito sa uri ng mga pamumuhay ng mga taong sa kapanahunan nya. Ang mga kautusang ito ay tungkol sa pagmamahal sa Diyos at ng sa kapwa na kapara ng sarili sa pagbubuod ng mga kautusang ito.
Sa mga pagbasa tunay nga na meron tayong Diyos na maawain, mahabagin at mapagmahal at lagi nya tayong binibigyan ng bagong pagasa sa tuwing tayo’y nagkakamali. Ang aral ay hindi dapat magtapos doon sa pagpapatawad lang sa atin ng ating mga nagagawang mga kasalanan kundi may kalakip itong radikal na pagbabago na hindi basta ang pag-amin at pagbabago lang ng mga sarili kundi ang tunay na pagpapanibago ng ating mga puso’t isipan patungo sa Buhay na ipinangako sa atin ng Panginoong Hesus ang Buhay na walang hanggan sa piling nya.
Ang Diyos ay laging nagbabantay sa mga taong nagmamahal at nagbabagong buhay. Hindi pababayaan ng Diyos na mapahamak ang mga taong matuwid. Gagawa at gagawa ng paraan ang Diyos upang maligtas sila. Gumagamit ng mga taong tagapagtanngol upang sila ay maligtas sa kapahamakan. Gayon din naman lalo ang mga taong nagbabagong buhay. Isang buhay na kasiya-siya ang nag-aantay sa kanila. Minsan ng nasadlak sa kadiliman at ngayon ay nasa pagmamahal na ng Diyos. Kaya ingatan ang kabanalang ipinagkaloob ng Sakramento ng Kumpisal. Ini ahon na tayo ni Hesus sa tiyak na kapahamakan. Kaya sikaping magbagong buhay sa lalong madaling panahon, ng sa gayon ay mapabilang sa pinaghaharian ng Diyos.
Please SHARE & SUBSCRIBE
SAINTSPOT on Youtube
https://youtube.com/watch?v=bkuMT9f05tQ&si=EnSIkaIECMiOmarE
GOSPEL REFLECTION:
Ito ay isang makapangyarihang tanong ni Hesus. Ang mapanghusga at humahatol na mga Pariseo ay nagdala ng isang babae kay Jesus na nahuli “sa mismong akto ng pangangalunya.” Siya ba ay isang makasalanan? Oo, nagkasala. Ngunit ang kuwentong ito ay hindi lang patungkol sa kung siya ay isang makasalanan o hindi. Ito ay tungkol sa saloobin ni Jesus sa mga makasalanan kung ihahambing sa mga umaaktong matuwid sa sarili, mapanghusga at mapaghatol na mga Pariseo.
Una sa lahat, tingnan natin ang babaeng ito. Napahiya siya. Nakagawa siya ng kasalanan, nahuli, at iniharap sa publiko bilang isang makasalanan. Ano ang naging reaksyon niya? Hindi siya lumaban. Hindi siya umiwas o tumanggi. Hindi siya nagalit. Hindi siya nanlaban. Sa halip, siya ay tumayo, iniharap ang sarili at naghihintay na siya ay batuhin.
Ang kahihiyan dahil sa pagkakasala ng isang tao ay makapangyarihan at pwedeng magbunga ito ng tunay na pagsisisi. Kapag sila’s nakasalamuha natin, dapat nating pakitunguhan sila nang may habag. Bakit? Dahil ang dignidad ng tao ay mas mahalaga kaysa sa kanilang kasalanan. Ngunit kailangan ng banal na pagsaway sa mga taong tumatangging magsisisi para maliwangan at upang makalaya sila.
Sa pagsasabing “Sinuman sa inyo na walang kasalanan ang unang bumato sa kanya,” hindi binibigyang-katwiran ni Jesus ang pagkakasala. Sa halip, nililinaw Niya na walang sinuman ang may karapatang humatol. Walang sinuman kundi Diyos lang.
Pag-isipan, ngayon, ikaw ba ay katulad ng mga Pariseo o ni Jesus. Tatayo ka ba para batuhin ang napahiyang babae? Sikaping tularan ang mahabaging puso ng ating banal na Panginoon; para sa pagdating ng iyong panahon ng paghuhukom, ikaw hindi pagkakaitan ng mabiyayang habag.
Panginoon kong mahabagin, nakikita Mo ang aking kasalanan at tumitingin ka sa aking puso. Ang iyong pag-ibig ay walang hanggan at kahanga-hanga. Nagpapasalamat ako sa Iyong habag na ipinakita Mo sa akin, at dalangin ko na lagi kitang tularan sa habag para sa mga taong nagkakasala. Hesus, nagtitiwala ako sa Iyo.