Podcast: Download (Duration: 6:56 — 3.3MB)
Ika-33 na Linggo sa Karaniwang Panahon (K)
Malakias 3, 19-20a
Salmo 97, 5-6. 7-8. 9a. 9bk
Poong Hukom ay darating,
taglay katarungan natin.
2 Tesalonica 3, 7-12
Lucas 21, 5-19
Subscribe to Awit at Papuri Communications YouTube Channel
Thirty-third Week of Ordinary Time (Green)
UNANG PAGBASA
Malakias 3, 19-20a
Pagbasa mula sa aklat ni propeta Malakias
“Tandaan ninyo, darating ang araw na lilipulin ko ang mga palalo at masasama. Sa araw na yaon, matutupok silang gaya ng dayami at walang matitira sa kanila,” sabi ng Panginoon. “Ngunit kayo na sumusunod sa akin ay ililigtas ko at pagagalingin ng aking kapangyarihan na lulukob sa inyo, gaya ng sinag ng araw.”
Ang Salita ng Diyos.
SALMONG TUGUNAN
Salmo 97, 5-6. 7-8. 9a. 9bk
Poong Hukom ay darating,
taglay katarungan natin.
Sa saliw ng mga lira iparinig yaong tugtog,
ang Panginoo’y purihin ng tugtuging maalindog.
Tugtugin din ang trumpeta na kasaliw ang tambuli,
magbunyi tayo sa harap ng Panginoong s’yang Hari.
Poong Hukom ay darating,
taglay katarungan natin.
Umingay ka, karagatan, at lahat ng lumalangoy,
umawit ang daigdigan at lahat ng naroroon.
Umugong sa palakpakan pati yaong kalaliman;
umawit ding nagagalak ang lahat ng kabundukan.
Poong Hukom ay darating,
taglay katarungan natin.
Sa harap ng Panginoon masaya tayong umawit,
pagkat siya’y dumarating maghahari sa daigdig.
Poong Hukom ay darating,
taglay katarungan natin.
Panginoo’y s’yang huhukom, tanan sa kanya’y lalapit,
taglay niya’y katarungan at paghatol na matuwid.
Poong Hukom ay darating,
taglay katarungan natin.
IKALAWANG PAGBASA
2 Tesalonica 3, 7-12
Pagbasa mula sa ikalawang sulat ni Apostol San Pablo sa mga taga-Tesalonica
Mga kapatid, alam naman ninyo na dapat ninyong tularan ang aming ginawa. Hindi kami nahiyang magtrabaho nang kami’y nariyan pa. Hindi kami tumanggap ng anumang bagay kaninuman nang hindi namin binabayaran. Nagpagal kami araw-gabi upang hindi maging pasanin ng sinuman sa inyo. Ginawa namin ito hindi dahil sa wala kaming karapatang maghintay ng inyong tulong kundi upang kayo’y bigyan ng halimbawang dapat sundan. Nang kasama pa ninyo kami, ito ang tagubiling ibinigay namin sa inyo: “Huwag ninyong pakanin ang sinumang ayaw gumawa.”
Binanggit namin ito sapagkat nabalitaan naming may ilan sa inyo na ayaw magtrabaho at walang inaatupag kundi manghimasok sa buhay ng may buhay. Sa pangalan ng Panginoong Hesukristo, mahigpit naming ipinagtatagubilin sa mga taong ito na sila’y maghanapbuhay at mamuhay nang maayos.
Ang Salita ng Diyos.
ALELUYA
Lucas 21, 28
Aleluya! Aleluya!
Naririto, malapit na
ang kaligtasang pag-asa
upang ating matamasa.
Aleluya! Aleluya!
MABUTING BALITA
Lucas 21, 5-19
Ang Mabuting Balita ng Panginoon ayon kay San Lucas
Noong panahong iyon, pinag-uusapan ng ilan sa mga tao ang templo – ang kahanga-hangang mga bato na ginamit dito at ang mga palamuti nito na inihandog ng mga tao. Kaya’t sinabi ni Hesus, “Darating ang panahong lahat ng nakikita ninyong iyan ay iguguho, walang batong ititira sa ibabaw ng kapwa bato.”
Tinanong nila si Hesus, “Guro, kailan po ito mangyayari? At ano ang magiging palatandaan na ito’y magaganap na?”
Sumagot siya, “Mag-ingat kayo at nang hindi mailigaw ninuman! Sapagkat marami ang darating sa aking pangalan na magsasabi, ‘Ako ang Mesiyas!’ at, ‘Dumating na ang panahon!’ Huwag kayong susunod sa kanila. Huwag kayong mabagabag kung makabalita kayo ng mga digmaan at mga himagsikan. Dapat mangyari ang mga ito, ngunit hindi darating karaka-raka ang wakas.” At sinabi pa niya, “Makikipagdigma ang bansa laban sa kapwa bansa at ang kaharian laban sa kapwa kaharian. Magkakaroon ng malalakas na lindol, magkakagutom at magkakasalot sa iba’t ibang dako. May lilitaw na mga kakila-kilabot na bagay at mga kagila-gilalas na tanda buhat sa langit.
“Ngunit bago mangyari ang lahat ng ito, darakpin kayo’t uusigin. Kayo’y dadalhin sa mga sinagoga upang litisin at ipabilanggo. At dahil sa akin ay ihaharap kayo sa mga hari at mga gobernador. Ito ang pagkakataon ninyo upang magpatotoo tungkol sa akin. Ipanatag ninyo ang inyong kalooban, huwag kayong mababalisa tungkol sa pagtatanggol sa inyong sarili; sapagkat bibigyan ko kayo ng katalinuhan at ng pananalitang hindi kayang tutulan o pabulaanan ng sinuman sa inyong mga kaaway. Ipagkakanulo kayo ng inyong mga magulang, mga kapatid, mga kamag-anak, at mga kaibigan. At ipapapatay ang ilan sa inyo. Kapopootan kayo ng lahat dahil sa akin, ngunit hindi mawawala ni isang hibla ng inyong buhok. Sa inyong pagtitiis ay tatamuhin ninyo ang buhay na walang hanggan.”
Ang Mabuting Balita ng Panginoon.
PAGNINILAY
“Makikipagdigma ang bansa laban sa kapwa bansa at ang kaharian laban sa kapwa kaharian. Magkakaroon ng malalakas na lindol, magkakagutom at magkakasalot sa iba’t ibang dako. May lilitaw na mga kakila-kilabot na bagay at mga kagila-gilalas na tanda buhat sa langit.” (Lucas 21, 5-19)
Napakalungkot na pangitaain ang nasaad sa ating Ebanghelyo ngayon. Ang paglindol, pananalasa ng bagyo at pagsabog ng bulkan ay ilan lamang sa mga sakuna na naranasan ng aming pamilya. Akala ko katapusan na at mamamatay kaming buong pamilya. Nakakapag-alala, nakakabahala ang mga pangyayari. Paano na ang aking mga mahal sa buhay?
Ano ang pwede kong gawin sa harap ng sakuna? Magtiwala lang sa Panginoon! Manalig sa kanyang pamamaraan at ibibigay niya ang nararapat. Wala ka namang ibang magagawa sa ganitong pagkakataon kung hindi ang magdasal sapagkat si Jesus ay nasa atin. Siya ay nasa piling natin.
Sa ganitong pagkakataon tanging ang pananalig sa Diyos ang magbibigay sa atin ng lakas para makatayo at harapin ang mga pinakamalalang pangyayari sa ating buhay.
Sa bawat sakuna, maniwala tayong mga sumasapalataya kay Jesus na darating ang kaligtasan at maihahango Niya tayo sa hinagpis. Nakalahad ang kanyang mga palad para sa tulong na kaloob ng Diyos.
Pages: 1 2
« Sabado, Nobyembre 12, 2022
Lunes, Nobyembre 14, 2022 »
{ 2 comments… read them below or add one }
Reflection: The 33rd Sunday in Ordinary Time precedes before the last Sunday of the Liturgical Year, which is the Solemnity of our Lord Jesus Christ, the King of the Universe. In fact, the number “33” symbolises the age of our Lord Jesus Christ during his earthly life and the year of his Passion, Death, Resurrection, and Ascension. That is why the liturgy for today invites to reflect on the Lord of history, the Lord of the Beginning and the End, and the Lord of our everyday lives.
In the First Reading (Malachi 3:19-20), the Old Testament concludes with an apocalyptic prophecy from Malachi. The Old Testament serves as God’s preparation for the fulfilment of salvation history. In the past, God has revealed himself in various ways through the patriarchs, judges, kings, prophets, and wise men, in order that his people may turn away from their wickedness and live by his commands. That is why the Prophet Malachi reminds us that there will a time the Lord will judge the evil and deprive them, but the faithful he will save them and give them their rewards in heaven. This prefigures the Second Coming of our Lord Jesus Christ, when he would declare that whatever we do unto others, we do unto him. No wonder when Christ came, he showed us acts of kindness to anyone he meets, setting aside for us an example to follow in our everyday lives. The reality here is that God does not want to destroy us in spite of our sins because he is patient, gentle, and merciful for our own inner conversion, which does not only focus on our attitude and personality, but on our mindset and viewpoint of the world. And in that conversion, we are to devote our relationship with him by means of worship through both religiosity and spirituality.
In the Gospel (Luke 21:5-19), Jesus speaks of the forthcoming destruction of the Temple in Jerusalem. It happened already in 70 A.D. when the Romans seized the city and destroyed every infrastructure, leaving Jerusalem in ruins, including the Temple. He already prophesied this because he knew that the people would not welcome God’s visitation, even the Jewish leaders who continue to plot against them. No wonder he died outside the city by the citizens living in it, showing how the message of salvation was rejected utterly. In the next part of this passage, Jesus reminds the people of the signs of the times that are to happen before the day and hour of his Second Coming, and they are occurring right now. We remember 3 years ago how Yolanda devasted the lives of our kababayans in the Visayas, and no one ever expected that kind of tragedy. We also remember a year ago when a group of suicide bombers let out explosives and triggered gun shots in 3 parts of Paris, which affected 130 lives, and the world was shocked to see how such act of terrorism would happen like that in a very popular city with the popular landmark of the Eiffel Tower. Moreover, Christ also speaks of persecutions. Since the past until now, a lot of people are being persecuted and discriminated by highly ambitious groups. Christians had been persecuted during the time of the Roman Empire, eventually throughout the course of history in many regions and places wherein the Evangelization of the Good News is strictly prohibited, and even until now by radical extremists. These tragedies that occur would make us ponder on why are they occurring continuously. But what is important here is our faith in the Lord that will help us overcome these trials. Yet we have to endure them all throughout our lives without losing faith in him. The Lord assures that that through our perseverance amidst these tragedies, not a hair on our heads would be counted, for as long as we hold on him tightly with ardent hearts.
My dear brothers and sisters, the Lord is the God of history, the Beginning and End of our lives. He is eternal because he already existed before the creation of the world, and he will live forever so that when he returns in glory and majesty, he may find us vigilant and faithful to inherit the beatific vision in heaven. That’s what Saint Paul is telling us in the Second Reading (2 Thessalonians 3:7-12), that we should work and not act like busybodies, minding others’ business. And our mission is to work for the cultivation of God’s vineyard, to bring an abundant fruit of goodness, and kindness that will enable others to become faithful to God and his teachings. So as we journey down this end of this road, may we see the Lord as a God of faith, hope, and love, and recognize those virtues as we encounter the signs of the times and the realities of the world, so that we may respond with concrete and faithful word and action.
PAGNINILAY: Tayo ngayon ay nasa Ika-33 Linggo sa Karaniwang Panahon, ang ikalawa sa mga huling Linggo ng Kalendaryo ng ating Simbahan. Ang bilang na 33 ay ang edad ng ating Panginoong Hesukristo noong siya’y namatay sa Krus, muling nabuhay, at umakyat sa langit. Ito’y nagpapahiwatig sa atin na katulad niya, mayroon din tayong katapusang haharapin, hindi lang ukol sa hantungang kinabukasan ng buhay, kundi kahit sa munting bagay o pangarap na mayroon tayo na may mga hangganan din, sapagkat itong mga makamundong bagay ay pansamantalang kaligayahan lamang. Subalit ang mananatili ay ang ating Panginoon at ang kanyang pag-ibig na ipinagkaloob niya sa atin. Sa nalalapit na pagdiriwang ng Dakilang Kapistahan ng kanyang Pagkahari, ang pagtatapos ng Taong Panliturhiya ay nagpapahiwatig na ang ating paglalakbay sa mga misteryo at pagdiriwang ng Simbahan ay hahantong sa ating pagkilala, pagsamba, at pagsunod kay Kristong Hari, na siya ay dumating, patuloy na dumadating, at sa huling araw ay darating upang tipunin tayo sa paghuhukom. At alam natin na hahatulan niya tayo ayon sa pag-ibig at iba pang kabutihan na ginawa natin dito sa lupa. Kaya ang tugon natin ay dapat katulad ng Salmista ngayon: “Poong Hukom ay darating, taglay katarungan natin.” (Slm. 97:9)
Ipinapahayag sa ikalawa sa mga pinakahuling Linggo ng Kalendaryo ng Simbahan ang katapusan ng panahon. Ang Unang Pagbasa ay ang propesiya ng huling propeta ng Lumang Tipan na si Malakias, na ang huling araw nga ay ang paghuhukom ng Diyos, na kung saan iwawaski niya ang mga masasama papuntang impiyerno, ngunit ang mga masunurin at mabuti ay kanya namang titiupunin patungo sa kanyang kaluwalhatian sa langit. Ang Ebanghelyo ngayon ay ang orakulo ng Panginoon ukol sa mangyayari kapag magwawakas na ng mundo, at ang mga palatandaan ito ay parang mga kalamidad o trahedya ng panahon, lalo na ang mga mangyayari sa mga nilalang sa langit sa bawat paggunaw ng isang elemento nito (bituin, planeta, araw, buwan). Ipinahayag din ni Kristo ang pagwawasak ng Templo ng Jerusalem, na natupad nga noong taong 70 A.D. noong pamumuno sa Roma ni Emperador Tito Flaviano Vespiano, nang lusubin ng mga Romano ang Jerusalem, at tulad nga ng pahayag ni Hesus ay ni isang bato ng siyudad kasama ang templo ang natira. Ayon nga din sa mga Ebanghelista, ang pagwawasak ng banal na lungsod ng Diyos dito sa lupa ay bunsod din ng hinding pagtanggap ng mga Hudyo, lalung-lalo na ng mga pinuno, ang kaligtasan ng Diyos na dumating sa pamamagitan ni Hesus. Kaya nga binalaan ni Hesus ang kanyang mga alagad ukol sa kanilang paghihirap at pag-uusig na mararanasan sa kamay ng kanilang sari-sariling kababayan. Kung si Hesus na nga ang nagpahayag nang tatlong beses ukol sa kanyang Pagpapakasakit at Pagkamatay, paano pa kaya ang mga alagad niya? Kaya tinuturo niya na sa kabila ng ganitong mga pagsubok, hindi dapat sila mangamba sapagkat ang Diyos Ama ang magiging tanging lakas at sandigan nila sa katotohanang ipinadala siya na Bugtong na Anak upang ipakita ang daan ng kaligtasan. At ang kanilang pagbibigay-saksi sa Mabuting Balita ay tanda ng kanilang pagtiiis at pagsisikap, hanggang sa nakamtan na nila ang korona ng buhay doon sa kalangitan.
Mga kapatid, tayo rin ay tinatawag na tumulad sa ating Panginoong Hesukristo, sa mga Apostol at Banal na naging matatag sa kanilang misyon na ipahayag ang Panginoong Diyos Ama sa bawat dako na kanilang dinadaanan. Marami ding mga baku-bakong pagkakataon na susubukin ang ating katatagan na magmisyon sa kanya, subalit patuloy lang tayo sa ating gawain at misyon. Huwag tayong tumulad sa mga taong nais lang umasa sa Diyos na wala namang ginagawang kaakibat na kilos na ayon sa kanyang kalooban. Ito ang paghihikayat ni San Pablo sa Ikalawang Pagbasa na makikiisa at makibahagi sa gawain ng kaligtasan ng Diyos. Kung ang isang ordinaryong naghahanap-buhay ang masipag at palaging nagtratrabaho upang makakita para sa mga mahal sa buhay, paano pa kaya tayo na bilang mga Kristiyano, pinagsisikapin natin na makamtan ang kaligayan ng kalangitan sa pamamagitan ng pagiging matuwid at paggawa ng mabuti? Minsan, gusto natin maghimasok sa pinag-aabalahan ng ibang tao dahil may nakikita tayong mali o kaya mas mabuti pang rekomendasyon na iayos ang kanyang buhay para na rin sa kapakanan ng mga taong malapit sa kapwang iyon. Ganun din sana ang pahayag ni San Pablo na magsikap at gumawa nang taimtim at tahimik, na ang mahalaga ay mayroon tayong kababang-loob na nakikita ng Diyos ang ating kagandahang-loob na nagmumula sa ating puso.
Ang lahat ng bagay dito sa mundo ay lilipas, ngunit ang hindi kailanma’y lilipas ay ang Diyos Ama at kanyang banal na Salita na ang kanyang Anak na si Hesus. Marahil nakakatakot isipin kung paanong magwawakas ang mundo (at ganun din siguro katakot-takot kung paano tayong mamatay), subalit huwag tayong mangamba sapagkat kasama natin palagi ang Diyos. At kung tayo ay magiging tapat sa kanya, lalo na sa oras ng pagsubok at kagipitan, na patuloy lang tayo sa ating mabubuting misyon, makakamtan din natin balang araw ang kaligayahan ng buhay na walang hanggan sa langit.