Podcast: Download (Duration: 6:09 — 3.0MB)
Ika-21 Linggo sa Karaniwang Panahon (K)
Isaias 66, 18-21
Salmo 116, 1. 2
Humayo’t dalhin sa tanan
Mabuting Balitang aral.
Hebreo 12, 5-7. 11-13
Lucas 13, 22-30
Subscribe to Awit at Papuri Communications YouTube Channel
Twenty-first Sunday in Ordinary Time (Green)
UNANG PAGBASA
Isaias 66, 18-21
Pagbasa mula sa aklat ni propeta Isaias
Ito ang sinasabi ng Panginoon: “Nalalaman ko ang iniisip nila at mga ginagawa. Darating ako upang tipunin ang lahat ng bansa, at mga taong iba’t iba ang wika. Malalaman nila kung gaano ako kadakila. Malalaman din nilang ako ang nagpaparusa sa kanila. Ngunit magtitira ako ng ilan upang padala sa iba’t ibang bansa. Susuguin ko sila sa Tarsis, sa Pul at sa Lydia, mga dakong sanay sa paggamit ng pana. Magsusugo rin ako sa Tubal at Javan, at sa mga baybaying hindi pa ako nababalita sa aking kabantugan. Ipahahayag nila sa lahat ng bansa kung gaano ako kadakila. Bilang handog sa akin sa banal na bundok sa Jerusalem, ibabalik nila ang mga kababayan ninyo buhat sa pinagtapunan sa kanila. Sila’y darating na sakay ng mga kabayo, asno, kamelyo, karwahe at kariton, tulad ng pagdadala ng mga handog na butil sa Templo, nakalagay sa malilinis na sisidlan. Ang ilan sa kanila ay gagawin kong saserdote at ang ilan ay Levita.”
Ang Salita ng Diyos.
SALMONG TUGUNAN
Salmo 116, 1. 2
Humayo’t dalhin sa tanan
Mabuting Balitang aral.
o kaya: Aleluya.
Purihin ang Poon!
Dapat na purihin ng lahat ng bansa,
Siya ay purihin
ng lahat ng tao sa balat ng lupa.
Humayo’t dalhin sa tanan
Mabuting Balitang aral.
Pagkat ang pag-ibig
na ukol sa ati’y dakila at wagas,
at ang katapatan niya’y walang wakas.
Humayo’t dalhin sa tanan
Mabuting Balitang aral.
IKALAWANG PAGBASA
Hebreo 12, 5-7. 11-13
Pagbasa mula sa sulat sa mga Hebreo
Mga kapatid, nalimutan na ba ninyo ang pangaral ng Diyos sa inyo bilang mga anak niya – mga salitang nagpapalakas ng loob ninyo?
“Anak, huwag kang magwalang-bahala kapag itinutuwid ka ng Panginoon,
at huwag panghinaan ng loob kapag ikaw ay pinarurusahan niya.
Sapagkat pinarurusahan ng Panginoon ang mga iniibig niya,
at pinapalo ang itinuturing niyang anak.”
Tiisin ninyo ang lahat bilang pagtutuwid ng isang ama, sapagkat ito’y nagpapakilalang kayo’y inaari ng Diyos na kanyang mga anak. Sinong anak ang hindi itinuwid ng kanyang ama? Habang tayo’y itinutuwid hindi tayo natutuwa kundi naghihinagpis. Ngunit pagkaraan niyon, lalasap tayo ng kapayapaang bunga ng matuwid na pamumuhay.
Kaya’t palakasin ninyo ang inyong lupaypay na katawan at tipunin ang nalalabi pang lakas! Lumakad kayo sa daang matuwid upang hindi tuluyang mapilay, kundi gumaling ang paang nalinsad.
Ang Salita ng Diyos.
ALELUYA
Juan 14, 6
Aleluya! Aleluya!
Ikaw, O Kristo, ang Daan,
ang Katotohana’t Buhay
patungo sa Amang mahal.
Aleluya! Aleluya!
MABUTING BALITA
Lucas 13, 22-30
Ang Mabuting Balita ng Panginoon ayon kay San Lucas
Noong panahong iyon, nagpatuloy si Hesus sa kanyang paglalakbay. Siya’y nagtuturo sa bawat bayan at nayon na kanyang dinaraanan patungong Jerusalem. May isang nagtanong sa kanya, “Ginoo, kakaunti po ba ang maliligtas?” Sinabi niya, “Pagsikapan ninyong pumasok sa makipot na pintuan. Sinasabi ko sa inyo, marami ang magpipilit na pumasok ngunit hindi makapapasok.
“Kapag ang pinto’y isinara na ng puno ng sambahayan, magtitiis kayong nakatayo sa labas, at katok nang katok. Sasabihin ninyo, ‘Panginoon, papasukin po ninyo kami.’ Sasagutin niya kayo, ‘Hindi ko alam kung tagasaan kayo!’ At sasabihin ninyo, ‘Kumain po kami at uminom na kasalo ninyo, at nagturo pa kayo sa mga lansangan namin.’ Sasabihin naman ng Panginoon, ‘Hindi ko alam kung tagasaan kayo! Lumayo kayo sa akin, kayong lahat na nagsisigawa ng masama!’ Tatangis kayo at magngangalit ang inyong ngipin kapag nakita ninyong nasa kaharian ng Diyos sina Abraham, Isaac at Jacob, at ang lahat ng propeta, at kayo nama’y ipinagtabuyan sa labas! At darating ang mga tao buhat sa silangan at kanluran, sa hilaga at timog, at dudulog sa hapag sa kaharian ng Diyos. Tunay ngang may nahuhuling mauuna, at may nauunang mahuhuli.”
Ang Mabuting Balita ng Panginoon.
Pages: 1 2
« Sabado, Agosto 20, 2022
Lunes, Agosto 22, 2022 »
{ 4 comments… read them below or add one }
REFLECTION: What lies ahead in the road towards salvation? It is something that will be granted by God to us in return after our endurance in earthly merits and trials with faithfulness towards him. The gift of salvation is something that lies not on earth below, but that of above, and that is the glory of eternal life. The Gospel today is an exhortation from Jesus that in order to attain salvation, we are called to enter the narrow door. He explains that many who try to enter it did not succeed cause they’re not strong enough. This is in answer to the one who asked him if a few people will be saved. Salvation is not merited by those who have gained many abilities and skills to show off, that portray special characteristics for other peoples to it. But rather, salvation looks into the willingness of the person to do and obey the will of God the Father. At that time, only the Jews have believed that they will inherit that great promise because they have believed in God, however Jesus says that many will come from the four corners of the world and will recline at table in the Kingdom. This refers to how St. Luke portrays the salvation story to be open for all, and that Christ is the Savior not only of the Jews, but also of the Gentiles. And lastly, salvation is said to be attained by the last who will be first, and then the first who will be last. The way to attain such gift is entering the narrow door, wherein there’s no escape to life situations and problems. What is being tested here is our faith in God that remains steadfast despite any trials and difficulties that we face. If we continue to hold on to our faith even towards the end, we will merit the gift of salvation one day in Paradise. And we are also called to manifest a good relationship with him and other people. This narrow door is none other than Jesus himself, to whom we must put our faith and trust, that we may always do the holy will of God. That is the way on how we can merit salvation.
Lord, is it true that few people will be saved?»
Fr. Pedro IGLESIAS Martínez
(Rubí, Barcelona, Spain)
Today, the Gospel raises the theme of the salvation for our souls. This is the essence of Christ’s message and the “supreme law of the Church” (in fact, this is also mentioned like that by the very Code of Canon Law). The salvation of our soul is an actual fact insofar a gift from God, but for those of us that have not yet crossed the threshold of death, is only a possibility. To be saved or to be damned to hell! That is, to accept or to reject God’s everlasting offer of love.
St. Augustine said «the man who self-annihilated his goodness, which could have been eternal, deserved the eternal damnation». We have only two possibilities in our life: either God or the void, for without God nothing has any meaning. In this sense, when they do not participate of the essence of God, life, death, joy, pain, love, etc., are just concepts without any logic. When the man sins, he avoids the Creator’s glance to center it upon himself. God is constantly looking at the sinner with love, and in order not to force his freedom, He expects a minimum gesture of been willing to get back to him.
«Lord, is it true that few people will be saved?» (Lk 13:23). Christ does not respond to this question. Therefore, it remained unanswered, just as it is today, for «it is an inscrutable mystery between the saintliness of God and the conscience of man. The silence of the Church is, therefore, Christians’ only opportune position» (John Paul II). The Church does not state any opinion about those who dwell in hell, but —basing itself in Christ’s words— it does state an opinion about its existence and the fact there will be many damned in the Final Judgment. And whoever denies this, whether clerical or lay, incurs, without further ado, in heresy.
We are free to turn the stare of our soul towards the Savior, and we are also free to stick to our refusal. Our death will simply petrify our option forever.
REFLECTION AUG 21 2022
LUKE 13 VERSES 22 – 30
The gospel Lk Chapter 13 verse 22 to 30 refers to God Salvation of mankind. To become saved by God a very narrow and rough road awaits us ahead. Reaching to the Kingdom of God will mean a lot of sacrifices that included surrender of material lives for God’s will and salvation. It is not a showcase or showmanship but deeds of good work to please most and God Himself. Submit to Him to be judge.
There are many of us pose they are good follower of Jesus. Many posed they are helpful by providing help to needy few with cameras like in front, rear, left and right with the powerful and influential media outlets. Even some are holding bible with them everywhere they went. Publication mileage matters to catch eyesight for personal purpose. Even those are now members of any organizations as God believers.
Helping others does not mean you need some witnesses. God knows and witnessed your work. Helping can be done without anyone to witness but how you feel and sincerity of the work.
THE WORD OF GOD ACCORDING TO LUKE 13 : 22 – 30
PAGNINILAY: Ayon sa isang siklat na manunulat na Ingles na si Robert Frost, mayroong dalawang daan na maaaring tahakin ng tao. Una ay ang malapad na daan na kung saan walang pagtatagpo sa mga sitwasyon, hamon, at suliranin ng buhay, basta lang makadaan sa malapad na daan upang makarating agad sa mga nais makamtan na panandaliang kaligayahan. Ikalawa ay ang matirik at baluktot na daan na dadaanin pa ang bawat sanga at tatawid pa sa ilog, na gagawin ang lahat ng pagsisikap upang makamtan ang tunay na kaligayahan ng buhay. Kaya nga ang sinasabing “Ang Daang Hindi Karaniwang Tinatahak” ay madalas ayaw tahakin dahil sa ating katalinuhan na baka pumalpak ang ating mga plano. Kaya ito ang paanyaya ng Diyos sa Linggong ito, na sa kabila ng mga inilaan na pagsubok, paghihirap at hamon sa buhay, ang totoong realidad ay patuloy natin pinapasan ang mga ito hindi dahil nararapat lang sa atin, kundi makita natin sa hantungan ng ating pagtahak ang tunay na kapalaran at pagpalala na tanging siya lang ang nais magkaloob.
Ang Ebanghelyo ngayon ay ang hamon ni Hesus sa tanong ng kanyang mga alagad, kung kakaunti lamang ang maililigtas. Tugon niya ay ang pagsikapan na dumaan sa makipot na pintuan, na madalas ang mga taong tumatakas sa mga problema upang makaranas ng pansariling ginhawa ay hindi papasukin ng Panginoon. Mahirap tanggapin ang pahayag ni Hesus sapagkat hindi natin maiwasan na makamit ng mga tagumpay ng ating buhay, lalo na sa pamilya, paaralan, at trabaho. Ngunit hindi naman isinasantabi ni Kristo ang lahat ng ating mga pinagsisikapan na mga “tagumpay” sa buhay. Ang nais ipunto niya sa atin na balikan natin ang mga pagkakataon na dumaan tayo sa iba’t-ibang pagsubok at pagsisikap na mayroon isang tunay na gumagabay sa atin, at walang iba kundi ang Panginoon. Tunay ngang mabuti ang Diyos na ipagkaloob tayo ng mga instrumento na makakatulong sa ating pag-aahon, pagsisikap, at pag-uunlad hindi lang ng ating kaalaman, kundi pati na rin ang ating karunungan.
Mga kapatid, hindi talaga maiwasan na dumaan tayo sa napakaraming dahas ng suliranin, sapagkat ang pagdurusa ay bahagi na ng natural na ating pamumuhay (katulad ng dinanas ni Job sa Lumang Tipan). Subalit huwag nating kalimutan na patuloy ang Diyos na gumagabay sa atin at ipinapadama niya ang kanyang presensiya, upang pagdaanan natin ang bawat karanasan ng buhay, maging ito man ay madali o mahirap. At higit pa sa nais nating makamit ang tunay na kaligayahan sa kalangitan kasama ang Diyos at ang kanyang mga Banal ay ang pag-aakay sa bawat isa tungo sa kaligayahang iyon sa Kaharian ng Langit, na sana maranasan ng kapwa natin ang “langit dito sa lupa”. Huwag mangamba, mga kapatid, kundi manalig, magtiwala, at patuloy na maging instrumento ng kanyang kagandahang-loob sa ibang tao.